Drommels goed weet ik dat het niet goed is wat ik doe, oh ja, ik weet dat het eigenlijk niet mag. Toch is er een drijvende kracht in me die mijn plan voor deze dag laat volhouden… ’t Is vandaag een prachtige decemberdag, de zon schijnt, het regent niet en morgen is de dag dat mijn BMW-motor wordt opgehaald door de nieuwe eigenaar. Mijn laatste kans dus om nog eens een rondje te maken… stiekem…
Pak aan, handschoenen erbij, helm op en rijden maar! Even is het na zo’n anderhalf jaar stilstaan weer wat wennen, maar het gevoel is binnen enkele minuten terug en even later rij ik al me volop amuserend door de Surhuizumer mieden. Genieten van de weidse blik der natuur, de wind heerlijk in m’n gezicht, maar ook van de magnifiek lopende BMW die heerlijk klinkt als een klok.
Al bijna was ik deze heerlijke manier van ontspannen vergeten, liep ik dagelijks gedachteloos langs de stilstaande motor in de garage en was ik me er niet helemaal bewust meer van dat ik eigenlijk al afscheid had genomen; dat ‘ie binnenkort weg moest. Nu is dat bewust zijn weer even daar en juist daarom geniet ik dubbel en dwars van deze laatste keer.
Langs het Prinses Margriet kanaal rijd ik via Kootstertille richting Sumar en vervolgens door Eastermar weer terug richting Surhuisterveen, waar ik mijn zo gewaardeerde voertuig na ruim twintig minuten rijden bij de nieuwe eigenaar zal afleveren. En dan is het einde van dit laatste ritje daar, parkeer ik de motor op een heel andere locatie dan ik gewend ben ik wandel terug naar huis.
Daar vrees ik toch wel een klein beetje dat me de les wel ietwat gelezen zal worden vanwege de overtreding van mijn rijverbod en de mogelijk onveilige situatie waarin ik mezelf heb gebracht, maar zal dat dan voor lief aannemen: dit ritje heb ik maar weer en wordt me in ieder geval niet meer afgepakt. Het valt echter allemaal heel erg mee en het wordt me juist van harte gegund.
Een dag later heb ik het vrijwaringsbewijs in de hand en is het dan zo ver dat ik niet meer de eigenaar ben. Ik ben ervan overtuigd dat mijn machtig mooie BMW hiervan meer geniet dan van stilstaan in de garage en zie met liefde toe hoe ‘ie de wereld weer in toert, de heerlijke B-weggetjes tegemoet; deze keer met een nieuwe eigenaar. Heel stiekem hoop ik toch dat er ooit nog een tijd zal komen dat ik zonder akkefietjes ook zelf weer mag rijden, maar dan niet stiekem…