Gouden rand
Klokslag negen uur staat heit vandaag voor de deur. Uit de auto sjouwt hij onder meer de frituurpan, enkele flessen olie, een paar borden vol met geschilde, in plakjes gesneden […]
Klokslag negen uur staat heit vandaag voor de deur. Uit de auto sjouwt hij onder meer de frituurpan, enkele flessen olie, een paar borden vol met geschilde, in plakjes gesneden […]
It wie in dream… It wetter stie heech, it kelderke yn de keuken stie al ûnder wetter, de wc-rôlen dreaune al yn’e rûnte. Ik soe wol efkes nei it túnhokje
Kerstochtend, al vele jaren zijn we er dan vroeg bij voor de traditionele kerstochtendzang; door de straten van Surhuisterveen zingen voor mensen die wel een bemoediging kunnen gebruiken. De laatste
Efkes in krantsje helje by skoanheit, dat doch ik wolris faker. Op dizze freedtemoarn wie der net ien yn de keamer, ik hearde dat der stofsûge wurde en seach om
Samen aan tafel, zo luidde de uitnodiging bestemd voor jongeren, gezinnen, alleenstaanden, stellen en ouderen. Wat er op het menu staat en door wie het etentje wordt georganiseerd, staat niet
Om ien oere soene sy der wêze, mar om tweintich foar ienen stiet der al in grutte kraan foar de doar en is in jongeman mei in grutte seachmasine en
“U heeft een beginnende vorm van staar…” Voor de oogarts vast een dagelijkse mededelingen, wij moeten toch wel even slikken wanneer we deze boodschap in de spreekkamer horen. Mijn gezichtsvermogen
It begûn mei in wat snotterige noas en de oare dei fielde ik my net echt fit. Ik hong mar wat op de bank om en in slach om’e haven
“Ho, ho, ho!” De Kerstman is op bezoek in Surhuisterveen en groet op deze grijze zaterdagmiddag uiterst enthousiast al het winkelend publiek vanaf zijn arrenslee. Tuorke en Jurre zijn er
By ús yn’e keuken stiet sa’n bakje op’e tafel mei ‘mail’ derop, foar de post dy’t wy bewarje en letter noch ris ynsjen moatte. Fanmoarn besjoch ik it bakje ris