“Jo binne frou Reitsma? Jo hawwe om tsien oere in termûndersyk.” De assistinte tsjekt de gegevens dy’t yn har systeem steane mei de pasjintenkaart fan frou Reitsma. “Hawwe jo faak genôch nei it húske west?” No, dêr twivelet mefrou Reitsma noch in bytsje oan en derom giet se noch mar…

Myn telefoan dy brûk ik net om – sa’t ik om my hinne in hiel soad sjoch – tritich sintimeter efteroan te rinnen of fytsen. Meastentiids haw ik it apparaat yn’e bûse om sa no en dan ris in foto mei te meitsjen, in berjochtsje te stjoeren of in betellinkje…

“Noh, dit haw ik werklik wier noch nea earder meimakke!” De timmerman dy’t by ús in nei kezyn pleatst, hat sawol ûnder as boppe de maat al trije kear metten en hy hat him dêrtroch fersekere dat hy it goed dien hat. “Der sit in oantal milimeters ferskil yn ûnder…

Sy soe dapper op de nije fyts mei elektryske ûndersteuning nei it wurk, mar de waarfoarspelling wie net goed. De radars hiene net gelyk, it earste fytstochtsje hie wol kind. De primeur skode in dei op, doe soe sy mei in freondinne – dy’t ek krekt sa’n flot fytske kocht…

“Werom hasto in skelk foar?” In âldere man besjocht my fan boppe nei ûnder neidat hy de spullen besjoen hat dy’t foar my lizze op’e tafel. Wy steane op in duorsumensgearkomst en dêr lis ik út hoe’t wy – troch molke fan it boerehiem te heljen en net út’e supermerk…