“Beste klant…” Der binne fan dy supermerken dêr’t in freonlike stim fertelt hokfoar kassas der iepen of ticht geane. Der stie in aardich lange rige foar nûmer ien en sa wie ik wol aardich gau ut’e ried doe’t nûmer trije iepen gong en de man foar my begûn syn karre…

Mei in piiptoantsje en in koade jout ús waskmasine oan fierdere tsjinsten te wegerjen. It iennichste dat ik betinke kin is om de leveransier mar te skiljen. Dizze monteur stiet de oare dei al foar de doar, dus dat is moai genôch. De masine is noch gjin jier âld, dus…

Alle moarnen kom ik tidens myn kuierke wol sa’n bytsje deselde minsken tsjin, dy’t op dat stuit ek in rûntsje dogge. De measten kin ik dan ek wol en mei in soad meitsje ik ek wolris in praatsje. Sommige fan harren hawwe in hûn en ek dy kin ik faaks…

‘FaceTime gesprek gemist’, sa sjoch ik op myn kompjûterskerm stean wannear ’t ik nei de kofje op myn kantoar kom. Anja hat probearre my te berikken en meastentiids tink dan: ‘as sy my ha moatte, skilje se wol wer’, mar dit wie noch mar fiif minútsjes lyn en ik wie…

foar te kommen wat ferkeards mei te nimmen, stjoer ik efkes in berjochtsje nei hû

dizze stoel wie dochs aardich oan’e maat. Ien slach draaie, krekt oarsom deryn, it paste alle kearen krekt net

It Memoriam dat ik skriuwe woe, hie ik makke yn it Frysk, myn memmetaal. De sitaten dy’t der yn foarkamen, de emoasjes, yn alles soe ik my it bêst yn it Frysk útdrukke kinne. Doe’t de dei fan it foardragen stees mar tichter by kaam, wie der dochs twivel. Der…

Sommige froulju begjinne by harren aktiviteiten yn’e hús mear as ien en twa kear op in dei samar te praten, en ast dan fregest wat se krekt sein hawwe dan is it antwurd faak: ‘ah neat jong, ik praat wat yn mysels.’ Dan probearrest har praten wat te negearjen sadatst…

‘Net mear as tûzend’, sa jout de #hashtag oan fan de rubryk Samar-in-momint-yn-tfean dy’t ik regelmjittich meitsje en ik siet my okkerdeis ris ôf te freegjen wannear ik no einliks ris oan dy tûzend ta wêze soe, it sil dochs hast ris wêze nei sa’n twa jier skriuwen. Doe bin…

“Hast wat goed te meitsjen?”, ropt in stim fanôf de oare kant fan’e wei as ik by de blommist nei bûten kom mei in boskje blommen op’e earm. “Nee hjer, ik doch dat gewoan omdat it út en troch sa moai is”, antwurdzje ik en de ferkeaper besjocht it noch…