Er is altijd wel eens iets waar je van hebt gehoord en dat wel dusdanig interessant klinkt dat je denkt: dat wil ik ook. Zo hadden we meer dan eens gehoord van het Pieterpad en hadden ons zelfs al voorgenomen om deze ook ooit eens te gaan lopen. Deze week hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn in Pieterburen gestart met de bekendste lange-afstandswandelroute van Nederland.
Eén van de drempels om uiteindelijk te beginnen is: hoe beginnen we dan en waar precies? Daar ergens in Pieterburen staat vast niet een groot bord met de tekst ‘hier begint het Pieterpad’, en dus hebben we wel wat voorwerk gedaan. De drempel is eigenlijk genomen door het simpelweg maar te doen. Wandelschoenen aan, water mee, in de auto en ‘hoppa’, lopen maar.
Meteen bij het parkeren op de hoofdstraat van Pieterburen ontdekken we dat we niet de enige wandelaars zijn die het pad gaan lopen, wat we overigens ook niet hadden verwacht. Twee dames in wandeltenue vragen ons of we weten waar de start van het Pieterpad is. We lachen ze vriendelijk toe met de mededeling dat we zelf ook op zoek zijn.
Vijf minuten later hebben we echter de eerste sporen gevonden en ontdekken we dat we de wit/rode tekens moeten volgen en na enige twijfel – we zien ook de twee dames van zojuist zoeken op hun kaart – zetten we gewoon de stap en beginnen de tocht. Af en toe staan we stil en genieten van een weids boerenlandschap, dan weer lopen we minutenlang zwijgend naast elkaar.
Ook zijn er momenten van hevige discussie, over onenigheid van keuze tussen links en rechts, over irritaties en frustraties, eigenlijk over de dingen van het leven. Dat is eigenlijk ook een klein beetje het doel van onze tocht: we bekijken hoe de zaken er voor staan, waar we vandaan komen of naartoe gaan; hoe het op dit moment is. De tocht van ons leven, een hele uitdaging, maar we zijn begonnen!