’t Is een regenachtige zaterdagmiddag, kwart over vier als ik heerlijk onderuitgezakt in mijn hangstoel een tweede bakje koffie geniet. Vandaag heb ik niet mijn beste dag en gelukkig staat er weinig meer op het programma. We hebben we ons voorgenomen om vanavond lekker relaxed iets te gaan lezen of naar muziek te luisteren.Mijn aanstaande echtgenote Nynke – die natuurlijk in het complot zit – werd een aantal weken terug al verrast door haar vriendinnen en was de hele middag en avond op stap met de meiden. Ze heeft hier echt van genoten en stiekem hoopte ik ook wel op zoiets, maar hoewel ik genoeg vrienden en bekenden heb, heeft deze groep niet zo’n vaste kern dat ik van daaruit een gezamenlijke organisatie verwachtte.
“Nee, ik heb geen vrienden”, zei ik altijd maar gekscherend als me werd gevraagd of ik nog een soortgelijk feestje kon verwachten. En dan ineens staat zo’n een hele groep voor je neus en zit ik me een beetje beduusd af te vragen of ik misschien ook nog koffie bij moet zetten. “Nee, jas aan en meekomen jij”, luidt echter de opdracht en vijf minuten later zitten we al in de auto.
Opgeleukt met een hoge hoed, een button met de tekst ‘vrij gezellig’ en een sjerp wordt ik vervoerd naar bowlingcentrum De Dikke Draai waar het onder het genot van een biertje en een hapje gezellig vertoeven is. Een uurtje later staat de barbecue klaar bij mijn broer Teun in de tuin en is het opnieuw gezellig en lekker allemaal.
’t Was voor de organisatie vast niet gemakkelijk om een passend programma te maken, want een ieder die mij een beetje kent, weet wel dat ik heel vaak niet al te veel pijlen op mijn boog heb en dat deze boog ook nog eens niet al te lang gespannen kan zijn. Dit feestprogramma paste echter precies in het ritme van deze dag en hoewel ik misschien niet steeds in feeststemming was: vrienden en broer, erg bedankt voor dit gezellige evenement, ik vond het leuk!