Na zo’n vijf jaar als ‘viswijf’ te hebben gewerkt bij vishandel Nijboer, neemt Klaske deze zaterdag afscheid van haar werkgever, om zich meer te richten op haar studie en het samen met haar grote liefde Theo in hun stulpje in Harkema iets rustiger aan te gaan doen. Natuurlijk kan dit afscheid niet zonder er een bijzondere happening van te maken, alleen… hoe maak je er iets bijzonders van?
Met een masker, een pruik op en een schortje voor stap ik rond een uur of drie de viswinkel binnen en ga na een groet zonder verder iets te zeggen bij een tafeltje zitten, pak de krant en ga zitten lezen. Het personeel kijkt me argwanend en onderzoekend aan, maar heeft al snel het vermoeden dat de vreemd uitgedoste klant iets heeft te maken met Klaske en roept haar er uit de keuken bij: “Klaske, er is visite voor jou!”
Lachend verschijnt de altijd vrolijke werkneemster in de winkel, maar nu er iemand speciaal voor haar is gekomen die helemaal niets zegt en haar alleen maar wat wezenloos aanstaart, wordt ze toch wel een klein beetje zenuwachtig. “Wilt u een harinkje?”, probeert ze, maar de gast schudt alleen het hoofd en blijft haar aankijken. Ook de aanwezige klanten weten eigenlijk geen raad met de ongemakkelijk onstane situatie.
Dan komt er eindelijk leven in de brouwerij wanneer haar Klaske’s schoonouders samen met enkele van haar vriendinnen en een opgeblazen walvis en enkele kleurrijke ballonnen de winkel binnen stappen. Ineens is het feeststemming in de zaak en is er tijd voor afscheid. Tja, als je een oproep doet om mensen die gedag komen zeggen op deze laatste werkdag, dan kun je werkelijk alles en iedereen verwachten…