We zijn vandaag bij een collega van Nynke uitgenodigd voor een etentje en een vaartocht in Sneek, waar het prachtige zomers weer zich uitermate goed voor leent. Na een verrukkelijke visschotel gaan we het water op en zodra we het grote water op gaan, vraagt kapitein Pieter aan Nynke of ze zijn plek achter het roer ook even wil overnemen. Aye, aye, kapitein!
Dat linksaf en rechtsaf vanaf nu bakboord en stuurboord zijn deert Nynke niet en ook de gashendel heeft ze snel gevonden en zo gaan we op volle kracht vooruit het Sneekermeer op. Keurig maneuvreert onze tijdelijke kapitein tussen diverse bootjes door en gezellig kletsend met onze gastvrouw Iryna geniet ze zichtbaar van deze ontspannen vaart.
Dan gooit ze ineens het roer om en verhoogt ze de snelheid van De Vrijheid. “Wat dochst no?”, vraagt Pieter voor de zekerheid. “Ynhelje”, antwoordt Nynke die de bootjes voor haar blijkbaar niet snel genoeg vindt varen en glunderend wuift ze naar de bemanning die we bakboord passeren. De mededeling dat op het water nooit haast is, slaat ze volledig in de wind.
“No moatst der wol efkes om tinke hjer”, waarschuwt Pieter wanneer we schuin het Prinses Margriet-kanaal oversteken en we over onze rechterschouder het behoorlijke binnenvaartschip Ferox zien naderen. Op volle kracht stevent Nynke af op de rode boeien die de hoofdroute van de beroepsvaart markeren, maar nu moet ze ook buiten de gele boeien blijven: de snelvaar route.
“Ik wol noch wol in rondsje!” Met een bak chips en een glas drinken binnen handbereik heeft Nynke het prima naar de zin bij haar taak als kapitein. De zon gaat echter al onder en even later vaart ze veilig de Houkesloot binnen. Hier neemt onze iets meer ervaren kapitein het roer toch maar weer over voor het meer precieze werk en het aanleggen in de haven.