“Mag ik jullie een lichtje aanbieden in deze donkere dagen?” Een man en een vrouw bieden enkele dagen voor Kerst in het centrum van Surhuisterveen diverse passanten een leuk presentje […]
“Ik hoor de bellen, wie komt er dan aan?” Een vader wijst zijn twee dochters op de rinkelende arrenslee van de kerstman die met twee paarden ervoor door het centrum
Stilte, bezinning en gebed… deze woorden in de oproep om samen te komen in De Flambou voor ochtendgebed spraken me erg aan. Ik noteer de data van de bijeenkomsten in
Altyd haw ik tocht dat ik foar de oanbiedings fan Black Friday, mei in grutte tas yn de lange rige stean moast yn de grutte stêd. De hege koartings wêrmei
“Surhuisterveen… Torenplein.” De mechanische stem in de bus die ergens op de Gedempte Vaart klinkt maakt duidelijk dat het tijd is om uit te stappen. Ik trek mijn jas aan,
In lekke fytsbân, dêr koe ik froeger thús al gau achtich mei rêde. Eins heart it plakken fan in fytsbân by de standert útrissing fan de opfieding, lykas it setten
Hij zat in z’n eentje aan het einde van een lange tafel achter in de zaal. Een oud grijs mannetje – ik schat ‘m toch op minstens tachtig jaar –
‘FaceTime gesprek gemist’, sa sjoch ik op myn kompjûterskerm stean wannear ’t ik nei de kofje op myn kantoar kom. Anja hat probearre my te berikken en meastentiids tink dan: