“In de ene hand de knuppel, in andere hand het stuu-uur…”, zo bezong de zingende en gitaar spelende vrachtrijder Henk Wijngaard eind jaren zeventig de passie voor zijn beroep. Het was de tijd dat de chauffeurs hun blik nog volledig op de weg hadden gericht, letten op het verkeer en hun route nog vonden op de kaart in plaats van de TomTom; tussen deze bedrijven door slechts af en toe verlangden naar thuis, naar de vrouw…
De chauffeurs van nu zullen vast ook nog wel gepassioneerd zijn, maar ik vraag me af of ze hun aandacht nog wel zo op de weg en thuis hebbendan voorheen. In hun moderne trucks zitten immers tegenwoordig apparatuur enschermpjes die de route aangeven, kunnen ze tussen de blikkenop de weg door even snel berichtjes sturen naar hunpartner.
Oh ja, vanaf mijn fiets zie ik de smartphone wel liggen hoor, op de bovenbeenvan de vele automobilistendie snel schakelen tussen hun schermpje en de weg die voor hen ligt. Niet alleen is ditheel erg vermoeiend, maar ook nog eens levensgevaarlijk; één seconde kan al fataal zijn. De aandacht van nu is niet meer gericht op passie en persoon, maar op een schermpje.
’s Avonds tijdens mijn wandelingetje zie ik de ene partner doelloos naar showprogramma’s op het televisiescherm staren, terwijl de andere de tabloid op schoot heeft of achter de laptop zit. Aandacht voor honden die uitgelaten wordt is er amper meer, de smartphone bepaalt de route. Sommige ouders lopen zelfs al Whats-append achter hun kinderwagen.
‘Houd afstand, blijf thuis’, is de instructie die we van de regering krijgen om virussen te bestrijden en wat zitten we met z’n allen te foeteren op deze regels. Maar eigenlijk zijn we al heel lang geleden zelf begonnen om afstand te creëren tussen de mensen. Een gesprekje tussen twee mensen die intussen ieder naar hun schermpje kijken, is volgens mij immers veel verder weg dan anderhalve meter.
Zijn we dan echt niet meer in staat om het zelf gezellig te maken? Zijn die stomme apparaatjes dan echt slimmer dan ons? Kijk eens weer gewoon om je heen en geniet van de mooie natuur, luister eens weer echt naar een verhaal van je vriend of je vriendin en laat je nietvele tientallen malen per dag laten afleiden door ‘plings’ of andere rinkeltjes.
Knipper eens met de lichten, wanneer je een makker tegenkomt; steek je hand eens op als groet. Kijk eens verder dan je schermpje, zoek het zelf eens uit in plaats van onnadenkend een beroep te doen op die privacy-verslindende zoekcomputers. Verlang weer eens heerlijk ‘naar de vrouw’ in plaats van dat je haar een berichtje stuurt. Aandacht, passie en bewustzijn van het leven, dat zijn we een beetje kwijtgeraakt aan onze schermpjes. Ver hoeven we niet te zoeken om het terug te vinden…