Ze zijn een aantal weken afwezig geweest, maar afgelopen zaterdag durfden Tuorke en Jurre het weer aan om een bezoek te brengen aan Surhuisterveen. “We proberen om het gezellig te maken en toch de verplichte afstand te bewaren”, legt Jurre het bezoek uit onder de beschermende maatregelen rondom corona. “We maken er weer wat leuks van.”
Bij het overhandigen van leuke presentjes komen Tuorke en Jurre normaal gesproken dichtbij de bezoekers van het Feanster winkelcentrum. De sleutelhangers en klemborden voor notitieblokjes die deze keer worden uitgedeeld, liggen derhalve uitgestald in een bakfiets, die Jurre behendig tussen de mensen en de kledingrekken door manoeuvreert.
“U mag hier iets uitzoeken voor vaderdag”, nodigt Jurre een oudere man die meteen kiest voor een sleutelhanger. “Mei ik der samar wat útsykje? No, tanke wol hjer!” Een moeder kijkt een beetje beschaamd wanneer haar twee kinderen vragen om een ballon, maar voor Jurre is het geen enkel probleem. Spontaan snijdt hij ze af van de bakfiets en overhandigt ze. “Alsjeblieft!”
Op de bakfiets staat een muziekbox die vrolijke klanken voortbrengt en niet alleen Tuorke maar ook het publiek veelal vrolijk laat meezwingen. “Een eigen huis…”, zo schalt uit de speaker wanneer het duo een gezellig terras passeert en iedere aanwezige kan de laatste regel van het refrein zonder problemen meezingen: “een vers kopje thee-ee!”
“En… we voeren het volume nog een klein beetje op”, kondigt Jurre de hit I’m in the Mood for Dancing aan. Een jongetje van een jaar of zeven wil Tuorke graag een knuffel geven, maar dat mag even niet. Hij kent de regels van ‘het nieuwe normaal’ en geeft keurig een elleboog. Twee oudere mannen kijken nieuwsgierig naar de inhoud van de bakfiets. Glunderend nemen ze een cadeautje in ontvangst. Tuorke en Jurre houden er van om mensen blij te maken.