Het valt me de laatste tijd regelmatig op dat ik niet alles meer zo scherp zie en dus hakte ik deze week de knoop maar door en meldde me bij de opticien. Na de normale kijkjes en pufjes in de ogen neem ik plaats in de stoel om de letterkaart te bestuderen en dan mag je laten horen hoeveel van de regels je allemaal nog zo’n beetje kunt lezen.
Met mijn linkeroog gaat dit prima en na hier en daar een beetje bijstellen kan ik het allemaal weer prima zien. Zoals de meeste bezoekjes bij de opticien, is het onscherpte probleem opgelost met het bijstellen van een kwart of een halve dioptrie en zo ook mijn linkeroog. Vervolgens wordt deze afgedekt en gaat de opticien aan de slag met mijn rechteroog.
“Probeer eens de bovenste regel te lezen”, zo luidt wederom de opdracht. De sterkte van refractor op mijn neus is aangepast aan de vorige meting, maar nog steeds kan ik geen letter lezen, alles blijft wazig. Zelfs na vijf keer bijstellen van het systeem kan ik de grootste letter niet lezen. “En dat terwijl ik ze allemaal driedubbel zie”, licht ik toe.
Opticien meet rustig door en kan uiteindelijk niet anders dan me doorsturen naar de oogarts om te kijken wat er aan de hand is. “Uw gezichtssterkte is in twee jaar tijd van 9,25 verzwakt naar 13 en uw gezichtsvermogen van honderd procent naar dertig procent.” Driedubbeltjes-nog-an-toe, dat zijn nog eens andere waarden dan bijstelling van een kwart dioptrie.
Hier schrik ik toch wel een beetje. Wat is er aan de hand? Wat is de oorzaak hiervan? Opticien noemt mogelijk staar – tja, ik ben de vijftig ook al gepasseerd – maar ook een aantal andere aandoeningen waarvan ik de naam niet heb verstaan of kunnen onthouden. We gaan op onderzoek! Voor nu, kom ik je tegen en ik zwaai niet terug, weet dan dat ik geen slecht humeur heb en je niet wil zien, maar een slecht zicht en je ook werkelijk niet zie.