Velen van ons kunnen ze met de neus wel aanwijzen, de mensen in hun omgeving die vroeger trouw de kerkdiensten bezochten maar inmiddels al vele jaren niet meer zijn gesignaleerd binnen de kerkmuren. Het zijn van die onverklaarbare processen; ze zijn een aantal malen afwezig, komen dan helemaal niet meer en voor je er erg in hebt zijn ze verdwenen.
Oh nee, niet verdwenen van de wereld en we komen ze zelfs nog regelmatig tegen, maar het blijft vaak bij de beleefdheidspraatjes. De diepgaandere gesprekken over de oorzaak van de afwezigheid laten we maar al te graag aan iemand anders over, daar hebben wij toch niets mee te maken? Zijn deze mensen ontrouw geworden aan de Heer? Zijn deze mensen afvallig te noemen?
We kunnen ons allemaal nog wel iemand herinneren: de keurige dame die altijd als een van de eersten in de kerkzaal aanwezig was, de man die iedere zondag kwiek over de rand van de achterste bank hipte, waar zijn ze gebleven? Hebben ze hun geloof overboord gegooid? Hebben ze ‘spul’ gehad met kerkenraad over andere gemeenteleden en daarom de kerk de rug toegekeerd?
Misschien hebben ze wel een enorme teleurstelling in hun leven gehad en daarom de verhalen uit de Bijbel en het bestaan van God allemaal wat losgelaten. Wat de keuze voor het nemen van hun afslag ook is geweest, we mogen als gemeenteleden blijven omzien naar elkaar en hebben hierin denk ik zelfs een verantwoordelijkheid.
De opdracht die onze voorzitter ons aan het begin van een gemeentevergadering gaf om allemaal eens een gast mee te nemen naar de kerk doet me denken aan het verhaal dat ik ooit hoorde van een predikant die zich zorgen maakte over een broeder in zijn gemeente die hij al een poosje niet meer in de kerk had gezien. Hij ging bij de broeder op bezoek, ze discussieerden wat en staarden een poosje in volop brandende haardvuur.
De predikant pakte de tang, nam er een gloeiend kooltje uit en legde deze apart. Toen de broeder zag hoe alle vuur en warmte langzaam uit het kooltje verdween, begreep hij de boodschap. “Zondag ben ik er weer”, zo reageerde hij. Met z’n allen het vuur brandende houden hoeft niet moeilijk te zijn en al door het nemen van één beslissing kunnen we onze kerk weer in vuur en vlam zetten.
(Gepubliceerd in Kruispunt, juni 2023)