“Hast de problemen wer oplost?!” Ik haw krekt de krante ticht slein en opteard. De man dy’t neist my sitten gong is, wol dúdlik efkes prate. Ik ha der hjoed wat minder nocht oan en korrizjearje syn observaasje. “Nee, ik haw oer in soad problemen lêzen, mar neat oplost.”
“No, ik meitsje my der net drok mear om hear”, giet de man syn petear mei nimmen yn it bysûnder troch. “Nee, myn tiid hat west, ik haw tsjintwurdich genôch oan myn eigen soargen…” Ik haw myn kopke kofje op, gean stean en stap by de drok pratende man wei.
Gewoanwei soe ik him wol frege hawwe wat syn soargen dan binne, mar it rint hjoed by mysels ek net sa lekker, ik haw net genôch enerzjy foar in praatsjes. Miskien pakt hy aanst de krante wol efkes en kin sa syn problemen wol oplosse. It slagget my hjoed efkes net.