Verjaardagsvisite, het is voor hem niet meer zoals het altijd is geweest. Deze ochtend zitten we rond koffietijd bij een bejaarde oom van mij die duidelijk te maken heeft met geestelijke aftakeling. Hij begrijpt weinig meer van wat er zoal om hem hem heen gebeurt en leeft in een betrekkelijk klein wereldje waarin de televisie toch wel een van de grootste belevingen is.
Dat ’ie vandaag jarig is, begrijpt hij maar al te goed. Hij is duidelijk geëmotioneerd door onze aanwezigheid en de traktatie van koffie met gebak. We zien hem in rap tempo het taartje naar binnen schrokken, alsof ’ie dagenlang geen eten heeft gehad. We nemen het voor lief, hij weet niet beter maar hij geniet. “Oh, wat fyn ik it moai dat jimme hjir binne en dit foar my dogge.”
Dit zegt hij gedurende het bezoekje wel tien keer, net zoals de andere vragen en opmerkingen die veelal in hem leven. Zijn wereldje is klein en alles herhaalt zich telkens weer. Het valt voor ons niet mee deze belevingswereld te begrijpen, maar duidelijk is wel dat er genoten wordt van de kleine dingen, de koffie, het gebak en onze aanwezigheid.
Een dag later zijn er bij ons thuis vrienden ‘op de koffie’ die hun tweejarige dochtertje hebben meegebracht. Natuurlijk is er voor haar een chocolademuffin met limonade en gaat alle aandacht naar deze lekkernijen al ver voordat de jas is uitgetrokken en we hebben plaatsgenomen in de huiskamer. Even zie ik een kleine vergelijking met de oude man die ook enorm geniet van zijn lekkernij.
Allemaal wachten we keurig netjes tot de koffie is ingeschonken en nemen we keurig gedoseerde hapjes van ons gebakje zodat we een klein beetje fatsoenlijk bezig zijn. De bejaarde oom en de kleine meid hebben volgens mij alleen maar begrepen waar het genieten in het leven om draait. Doe lekker je ding, geniet daarvan en focus je niet teveel op hoe het eigenlijk hoort.
Zodra het meisje haar bekertje drinken leeg heeft, biedt ze deze aan aan de gastvrouw: ik lust er nog wel een. Voor de oudere man hebben we een gebakje in z’n koelkast gezet voor vanmiddag en hij heeft er al even glunderend naar gekeken. We zijn er eigenlijk wel zeker van dat de lekkernij al voor het middagmaal genuttigd wordt. Nu ja, als er maar van genoten wordt!