‘Denk niet wit, denk niet zwart, denk niet zwart-wit, maar in de kleur van je hart…’ Het refrein van deze hit van Frank Boeijen uit de jaren tachtig komt nog regelmatig in mijn gedachten wanneer ik me er zelf op betrap dat ik wel heel zwart-wit aan het denken ben. Dan spreek ik mezelf toe en probeer meteen iets minder in ongenuanceerde tegenstellingen te denken. Dat biedt veelal meteen al een veel kleurrijker beeld op de zaak.
Al vele jaren bezoeken wij in het weekend van Hemelvaart het Strandheem festival. We vinden het fijn om samen met gelovigen uit diverse kerkgemeenschappen te zingen, loven, prijzen en luisteren naar Gods woord. Dat het er in dit soort diensten iets anders aan toe gaat dan we gewend zijn, merkte ik ’s middags toen ik thuis de beamer-presentatie voor de eigen dienst in orde maakte. De psalmen en gezangen die hierin werden gezongen waren van een heel ander kaliber dan de veelal opwekkingsliederen die we ’s ochtends hadden gezongen; ik voelde me zowaar van een koude kermis thuis komen.
Toch heb ik de zondag daarna genoten van de dienst. Het was goed om met eigen gemeente-leden vertrouwde liederen te zingen en te luisteren naar de verkondiging. Nu is het heel gemakkelijk te zeggen wat je wel en niet waardeert in een kerkdienst – en dat doen we dan ook geregeld – het is volgens mij veel beter om het allemaal iets minder zwart-wit te bekijken.
Een groot gedeelte van de jongere generatie vindt de diensten van tegenwoordig maar saai en komt daardoor veel minder of zelfs niet meer naar de kerk. Om hen iets tegemoet te komen mogen ze af en toe een jeugddienst houden waaraan meer swung wordt geven met een jeugdband. Sommige ouderen vinden dit maar niks en blijven dan weg. De één beleeft het geloof door swingend te gaan staan met een hand omhoog, de ander blijft stijfjes zitten en laat zich raken door de warme woorden van de predikant in de preek.
Wat is de kleur van jouw hart? Blijf je in dat ene hokje afkeurend kijken naar degene in het andere hokje of durf je buiten je comfort-zone te treden en je open te stellen voor de ander? Moet het altijd maar blijven zoals het altijd is geweest, omdat het simpelweg altijd zo is geweest of is er ruimte voor een kleurrijke verandering?
Laten we elkaars geloofsbeleving meer respecteren, wat water bij de wijn doen en op deze manier samen kerk te zijn. Jong en oud, man en vrouw, actief of passief… Gewoon samen voor Hem! Wat een kleurrijke toekomst gaan we dan als christenen tegemoet…
(Deze column is gepubliceerd in gemeenteblad De Regenboog van oktober 2016 en Kruispunt van juni 2022)