“Moatst no fuortendaalks thús komme! No drekst!” De toon van dit telefoontje klinkt allerminst rustig en dwingt mij zonder meer uit de vergadering waarin ik zit. Thuis blijkt namelijk de rust behoorlijk zoekgeraakt doordat poes al spelend volop in een bak met verf is gesprongen en er vervolgens vandoor is gegaan. Wie een poes weleens heeft zien dribbelen en bij elk stapje een voetafdruk op de vloer ziet geprint, kan zich enigszins voorstellen hoe de oprit, garage en keuken eruit zien voordat het behoorlijk gestreste diertje is gevangen.
Onlosmakelijk van dit eerste probleem is het feit dat poezen zichzelf van nature schoon houden door alles wat vuil is van zich af te likken en dus ook Tygo is al druk aan de slag gegaan met het likken aan zijn pootje vol met verf. Nou, als er iets is dat niet gezond is, dan is het wel verorberen van chemische middelen als verf. Dus meteen de dierenarts gebeld met de vraag hoe te handelen in zo’n geval. “Kom maar even langs”, stelt de beestendokter, want hij vermoedt dat de met verf besmeurde lichaamsdelen kaal geschoren moeten worden.
Er is thuis dus behoorlijk leven in de brouwerij gebracht en nog geen kwartier na het incident is het slachtoffer onder begeleiding van het baasje al in rap tempo onderweg naar de praktijk in Drogeham. Tjonge jonge, dan heb je als een donderslag bij heldere hemel de poppen ineens flink aan het dansen en is er toch wel een beetje paniek in de tent. Ik probeer ondertussen alvast wat orde op zaken te stellen door met een fles terpentine op jacht te gaan naar voetsporen en deze voor zover mogelijk uit te wissen.
Ook rond ik nog even wat zaken af rond de vergadering die ik kort daarvoor spoorslags heb verlaten en wacht dan thuis op het schilderachtige duo. Met terpentine moeten we dan nog de verf van poes verwijderen en om het diertje niet te laten doodgaan aan dit eveneens allerminst voedzame goedje, moet er flink wat na geboend worden met water. Omdat de meeste poezen bepaald niet vrolijk worden van aanraking met water, moeten we het diertje even hardhandig bij het nekvel pakken en volgens mij heeft ‘ie wel in de gaten dat we goedschiks met ‘m aan de slag zijn, want de sterke kater houdt zich behoorlijk koest.
Ruim een uur na de sprong in ’t bakkie is dan eindelijk de rust wat wedergekeerd en hebben we wel een borrel verdiend, zo vinden we. Poes moet vooral veel water drinken om het giftige goedje wat ‘ie tot nu toe heeft ingeslikt zoveel mogelijk te verdunnen en we moeten in de gaten houden of het diertje de komende uren geen stuiptrekkingen vertoont die duiden op vergiftiging. Gelukkig is Tygo aan het eind van de avond weer rustig, heeft ‘ie alweer een plasje in z’n bakje gedaan en ligt ‘ie ontspannen in z’n bakkie te slapen.
One thought on “Kat in ’t bakkie (134)”
Comments are closed.