Met nog slechts twee beschikbare trainingsdagen voor een ietwat langere wandeling, kunnen we deze als zomers voorspelde dag niet aan ons voorbij laten gaan. Vandaag hebben we de etappe Eastermar-Rottevalle van 14 kilometer op het schema staan. De daaropvolgende plaats op de route is Dr. Compagnie en omdat dit maar drie kilometer verder is, maken we de etappe vandaag iets langer.
Meteen na opstaan en ontbijt vertrekken we richting Dr. Compagnie om hier onze fietsen te stallen bij de kerk van de protestantse gemeente aan de Smidswei. Hier zijn zo rond kwart over negen al een aantal gemeenteleden in de tuintjes aan het schoffelen. We vertellen hen wat we vandaag gaan doen en daarom onze fietsen hier stallen. Ze zullen een oogje in het zeil houden.
Een klein kwartiertje later parkeren we de auto in Eastermar. De zon is dan al aardig doorgebroken en onder prima weersomstandigheden starten we onze wandeletappe. Na zo’n drie kwartier kuieren hebben we wel zin in een bakje koffie en vinden we hiervoor een geschikte plek op een bankje.
De natuur is op en top groen, het fluitenkruid is in volle bloei en we genieten volop van de zingende vogeltjes. Het is zo stil in onze omgeving dat we – behalve hier en daar een rondfladderende vlinder – weinig anders horen dan zingende vogels. Het maakt ons stil en brengt onze gedachten tot rust. We worden het er over eens dat het in de hemel toch minstens zo mooi moet zijn…
Even na elf uur vinden we aan de Mûntsegroppe een geschikte zitplek voor het nuttigen van ons tweede bakje koffie. De Mûntsegroppe is een oude grenslijn tussen verschillende veengebieden en ook een verbindingsweg tussen Rottevalle en Harkema. Heel in de verte horen we het autoverkeer voorbijrazen op de huidige verbindingsweg, de N369, de vroegere betonwei.’
Het verkeersgeweld wordt hier echter grotendeels overstemd door vogelzang. Van hieruit is het niet heel ver meer voor we Rottevalle binnen wandelen. Behalve culinaire hoogstandjes of een romantisch diner in restaurant De Herberg vinden we hier voor ons geen adresje om een eenvoudig soepje te consumeren.
Daarom wandelen we door en komen hoorbaar dichter bij de N369 die we even later via het tunneltje onder de ovonde door passeren. Na zo’n tweehonderd meter lopen langs deze verkeersader met optrekkende en afremmend verkeer, vinden we het verkeersgeweld al welletjes en worden het er zonder discussie over eens dat er in de hemel geen autoverkeer zal zijn.
Al snel nadat we de Spekloane zijn ingewandeld richting Houtigehage laten we dit kabaal weer achter ons en kan het genieten van stilte, rust en natuur weer beginnen. We wandelen vandaag op zo bekend terrein dat we zelfs bekenden tegenkomen: hier ontmoeten we Babs op de fiets richting Drachten. Aan de Bethlehemsreed vinden we nabij een woning een aantal bielzen waar we op plaatsnemen om onze lunch met bouillon te nuttigen.
Rond één uur wandelen we Houtigehage binnen en kuieren we via Spitsbergen en Luchtenveld naar de Folgeralaan. De temperatuur is nu al dusdanig opgelopen dat we blij zijn dat er een zacht briesje is te voelen. Van hieraf is het via een schelpenpaadje dwars door de weilanden nog maar kort wandelen en dan zijn we alweer bij onze fietsen.
Via Rottevalle fietsen we dan richting Eastermar. Daarbij passeren we paviljoen De Leijen en we besluiten om hier even onze voeten af te koelen in het water en aan de waterkant een bakje thee te drinken met nootjes er bij. Dan schat Nynke dat het nog zo’n tien minuutjes fietsen is tot de parkeerplaats van de auto. Hier staat heel toevallig een viskraam en we hebben allebei wel zin in een harinkje. Om half vier zijn we thuis.