Ietwat teleurgesteld kijk ik naar de draadjes die uit het vakje hangen waar normaal gesproken de radio hoort te zitten. Ik ben zojuist in de auto gestapt waarmee ik een ritje naar het Zuiden van het land ga maken en concludeer dat de radio is gejat. Gelukkig is het niet mijn auto, maar ik baal toch wel omdat het nu onderweg wel heel stil zal zijn.
In veel auto’s gaat de radio automatisch aan zodra het contactsleuteltje wordt omgedraaid. Eigenlijk zonder er bij na te denken zitten veel bestuurders dus telkens te luisteren naar muziek of nieuws. En inderdaad is het gezelschap van een radio best gezellig, vooral als je alleen in de auto zit.
Dat wordt een saai ritje, is dan ook de conclusie die ik trek als ik weg rij terwijl het buiten al begint te schemeren. Geen melding van file’s, geen nieuws, geen gezellig pratende diskjockeys en vooral geen muziek. Ergens in de polder kom ik er echter achter dat het helemaal zo gek nog niet is om eens een tijdje in de stilte te zitten.
Ik merk dat ik over allerlei dingen zit na te denken, zit te mijmeren over bepaalde dingen en ik heb zelfs al zitten bidden… Zonder de leiding van de radio gaan mijn gedachten hun eigen weg, zit ik liedjes te neuriën en denk na over mijn leven. Ik neem me voor om – ook als er straks weer een radio in deze auto is gemonteerd – eens vaker zonder herrie om me heen te gaan rijden.
Eigenlijk is het best aardig om daar eens over na te denken. Wat zijn we vaak met automatismen bezig. De televisie bijvoorbeeld gaat meestal standaard aan en vaak pas aan het eind van de avond weer uit, terwijl we soms niet eens meer kunnen navertellen wat we nu eigenlijk hebben gezien.
Een aantal jaren geleden luisterde ik eens naar een lezing van EO-directeur Andries Knevel. Hij hield een betoog over dit onderwerp en hield zijn luisteraars in Surhuisterveen het volgende argument voor: de televisie staat uit… tenzij deze aan staat.
Ja, ja, dat is iets om even over na te denken, want in onze eigen wereld is het vaak precies anders om. Wij kijken niet bewust naar programma’s van onze keuze, maar zetten het apparaat aan en wachten vervolgens wel af wat ons wordt voorgeschoteld. Eigenlijk zijn we best een beetje slaaf geworden van dat onnozele kijkkastje.
Straks wordt het Pasen. Dat is niet alleen het feest dat we samen met alle christenen in de wereld mogen vieren dat Christus voor ons is opgestaan, maar vooral de gedachtenis dat aan het kruis van Golgotha Zijn bloed voor ons is vergoten. Nou, als dat niet iets is om stil van te worden… en dat niet alleen met Pasen.