Een zonovergoten dag met zomerse temperaturen, zo klonken gisteren de weersvoorspellingen voor vandaag en als we deze ochtend de gordijnen openen lijkt niets dit tegen te spreken. De wandeltassen staan zo goed als gereed, het is een kwestie van ontbijten, aankleden, inpakken en wegwezen. De fietsen hebben we op het autorekje geplaatst en deze stallen we bij It Betterskip op de E.M. Beimastrjitte in Eastermar.
Dan rijden we door naar de Kavelwei in Broeksterwâld waar we om kwart over negen de auto parkeren en de wandeling start. Vrijwel meteen buiten het dorp ligt de natuur voor ons open en zijn de geluiden van de natuur het enigste dat we horen. Eerst even een flink eind wandelen en dan rond tien uur een bakje koffie, zo luidt onze eerste planning, maar even na half tien treffen we een picknicktafel op zo’n prachtige locatie aan de Falomster Feart dat we besluiten het er even van te nemen. Niets van de weersvoorspelling is teveel gezegd, we zitten volop in de zon te genieten. Een kwartiertje later hebben we de rugzakken alweer ingepakt en wandelen verder. We ontdekken het prachtige natuurgebied De Houtwiel waar we toch bijna een uur in rondstruinen en optimaal genieten. Alle wereldse geluiden worden hier overstemd door kakelende ganzen, het kan bijna niet mooier.
Aan het einde van het pad zijn we wel weer toe aan een bakje koffie en na deze pauze wandelen we via de Goddeloze Singel. Een poosje wandelen we vlakbij de Sintrale As maar al snel nadat ons pad deze autoweg doorkruist heeft, duiken we alweer een natuurgebied en laten het geluid van het almaar voorbij suizende verkeer achter ons. De paadjes worden steeds drassiger en we moeten zo tactisch mogelijk springen van graspol naar pol om zoveel mogelijk uit de blubber te blijven. Ook nu komen onze robuuste wandelschoenen flink van pas. Dan zien we het verkeer op de Rijksstraatweg van Buitenpost naar Leeuwarden steeds dichterbij komen en in de verte zien we ook het bos vlakbij Nynke’s werkplek Toutenburg onder Noardburgum. Hier gaan we echter niet langs, na het oversteken van de provinciale weg wandelen we richting jachthaven Zwartkruis. Hier staat een picknicktafel waar we onze lunch nuttigen.
Dan stevenen we af op Jistrum en waarbij we steeds aan de rechterkant het zicht houden op de Centrale Burgum. Voorbij Jistrum loopt het pad weer door een prachtig stukje natuur en krijgen we zicht op de Burgumer Mar. Dick schat in dat het dan ook niet lang meer zal duren voordat we het Prinses Margrietkanaal zullen oversteken. Dan ineens beseft Nynke dat we dan nog weleens een behoorlijke tegenvaller op ons pad kunnen krijgen omdat de brug van Skûlenboarch is afgesloten voor alle verkeer. Hoewel we eigenlijk wel beter weten, hopen we stiekem dat de reparatie na de aanvaring voorbij is of dat er voor fietsers en voetgangers een pontje vaart.
Helaas is de brug afgesloten voor alle verkeer en is er geen alternatief. We kunnen het kanaal oversteken bij de brug van Kootstertille, maar dit betekent wel een behoorlijk aantal kilometers extra wandelen. Nynke maakt al de vergelijking met Kamp van Koningsbrugge, waarbij de deelnemers het einde van een fysiek zware opdracht in zicht hebben, maar dan een extra opdracht krijgen. Hoewel het pad langs het kanaal prachtig mooi is, het weer zonnig en droog, lijken de kilometers vooral voor Nynke steeds zwaarder te worden. Aanmoedigen blijkt zelfs averechts te werken en dit alles werkt allerminst sfeerverhogend. De brug van Kootstertille komt tergend langzaam dichterbij, steeds vaker stoppen we even om te kijken: hoe ver nog? Gelukkig is het bankje bij het strandje vrij en klampen we deze aan als rustplaats om een bakje thee te nemen. Hier passen we ook de terugroute aan, welke we nog per fiets moeten afleggen, want deze zou ook via Skûlenboarch gaan. Dan gaat de bagage weer op de rug om het laatste stukje af te leggen. Op naar Eastermar.
Met het eindpunt steeds meer in het zicht begint de moed weer ietwat te komen en we trakteren ons in gedachten bij het eerste de beste terras alvast op een bak koffie met gebak. Zo weinig mogelijk energie verspillend wandelen we rustig door en hoewel voetbal ons normaliter weinig vreugde brengt, betekent vandaag het geluid van voetbalpubliek dat de bewoonde wereld steeds dichterbij komt en maakt het ons blij. Bijna strompelend komt Nynke Eastermar binnen en op het eerste terras op ons pad vindt ze een plek om te gaan zitten. Dick heeft voldoende energie om nog een klein kilometertje te maken om de fietsen op te halen vanaf het beginpunt. De rustplek, de koffie en de lekkernij brengen veel goeds.
Een globaal overzicht laat zien dat de route via Skûlenboarch naar Eastermar nog zo’n drie kilometer was geweest, nu hebben we bijna zeveneneenhalve kilometer gelopen, een flink stukje extra dus. Een etappe van twintig kilometer kan dan zomaar bijna 25 worden. Redelijk opgeladen vertrekken we even later op de fiets richting Broeksterwâld, door de omleiding nu nog wel een kleine twintig kilometer te gaan. Het is al kwart voor zes als we hier de fietsten op de auto laden. We hebben af besloten om naar de snackbar te gaan en patat te halen, zodat er thuis tijd is om te douchen en ons gereed te maken voor het Spavo Spring Concert. Hoewel we hier altijd erg naar uit kunnen zien, vragen we ons deze keer af of we het volhouden tot de pauze.