“En… wat giet it wurden yn ‘e takomst?” Meer dan eens heb ik de afgelopen maanden de vraag gekregen of Nynke en ik – momenteel zijn we namelijk ieder nog lid van onze eigen gemeente – straks nadat we getrouwd zijn samen lid worden van de CGKV of van de PKN. Bij het antwoord dat we ieder lid blijven van ons eigen gemeente, kijken de meeste mensen toch wel een klein beetje vreemd om zich heen.
“Ja”, probeer ik dan uit te leggen, “wij hebben gekozen voor elkaar en ons geloof, maar niet voor een kerk.” Wij willen graag een huwelijk dat is gezegend door God en we kijken beiden dwars door de kerkmuren heen. Sterker nog: kerkmuren bestaan voor ons niet eens. Nee, we zijn ieder in de eigen gemeenschap erg actief en een duidelijke keuze zou altijd voor één van ons een flinke aderlating zijn.
Hoewel ik met ingang van dit nummer mijn functie als redacteur niet meer bekleed en er dus wel veel minder is dat mij aan deze gemeente bindt, zijn er nog genoeg zaken waar ik me mee verbonden voel en ook Nynke heeft als diaken bij de PKN nog wel een aantal verantwoordelijk- heden in haar gemeente, en wie weet vormen wij straks wel een brug tussen de twee kerken…
Als de dag van gister herinner ik me dat ik zondagochtend naar de Ichthus fietste en broeders en zusters die onderweg waren naar de Ark vriendelijk groette. In die tijd kerkten we alleen in de zomerweken samen en fietsten we dezelfde kant op. Inmiddels fietsen we alweer een hele poos dezelfde kant op en dat doet alleen maar goed.
Tegenwoordig is het echter zo dat ik ook weleens met Nynke naar De Flambou ga en dan groet ik de broeders en zusters die we tegenkomen op weg naar De Regenboog. Heel stiekem denk en hoop ik het nog te mogen mee maken dat we in de zomerperiode – wanneer de meeste kerken toch behoorlijk plekken gaten vertonen – weer dezelfde richting op te fietsen om in de vakantie de diensten samen te vieren…
Voor onze trouwdienst hebben we als locatie dan wel De Regenboog gekozen, het wordt een gezamenlijke dienst die geleid wordt door Niels den Hertog van CGKV en Johan van der Sleen van de PKN; een dienst die slechts uit stenen muren bestaat. Een dienst waarin we God vragen om een zegen over ons huwelijk en geen richting of gezindte of wat dan ook heeft daar ook maar iets mee te maken…
Voor de inhoud van de dienst zijn we op zoek geweest naar bijbelteksten en liederen waar we een binding mee hebben. De eerste die ik zonder pardon zo uit mijn geheugen kan oplezen is dat we elkaar moeten dienen in de liefde en onze naaste liefhebben als onszelf; daarnaast weet ik ook maar al te goed dat de vrucht van de geest liefde, vreugde en vrede, geduld, vriendelijkheid en goedheid, geloof, zachtmoedigheid en zelfbeheersing is en dat er geen wet of kerkgemeenschap is die daar wat tegen kan hebben.
Als laatste zie ik ons niet alleen als echtpaar als een eenheid die uit vele delen bestaat maar één lichaam wordt, zo zie ik ook alle kerken als een eenheid die door één Geest is doordrenkt. Wij zijn samen het lichaam van Christus, laten we dan ook samen naar de eenheid zoeken; kijken naar de dingen die ons binden in plaats van wat ons scheidt. Immers, wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde. Ik wens een ieder veel vreugde en liefde!
(Deze column is gepubliceerd in gemeenteblad De Regenboog van juni 2014)