Samen met een groepje gemeen-teleden uit de buurgemeente kwamen we vorig jaar bij elkaar nadat we hadden ontdekt niet alleen te staan in ons verlangen naar groei in geloof. Al een poosje waren we op zoek naar verdieping en meer contact met elkaar zowel binnen als buiten de kerkmuren. Hoe brengen we ons als christenen meer met elkaar in contact dan in de traditionele kerkdiensten waarbij veelal ieder op zijn of haar eigen plaats zit en daarbij wilden we ons geloof meer laten leven.
Ons eerste plan was om verande-ring in de kerkdiensten aan te brengen, maar er bleek nog een groep te zijn opgestaan die voorwaarts wilde en dus besloten wij ons vooral te richten op het organiseren van activiteiten. Een startzondag met iets meer leven in de brouwerij dan de traditionele broodjes-met-soep-na -de-koffie bleek een daverend succes: dit soort feestjes wil de gemeente ieder jaar wel.
We hebben als groep echter alweer een nieuwe activiteit gepland: we roepen de gemeente-leden samen voor een quiz-avond, gezellig een spel doen en daarbij samen een bakje koffie of thee drinken en natuurlijk later op de avond een lekker hapje en drankje. Hoewel de meeste ge-meenteleden nog ietsje onwennig tegen deze activiteit aankijken, lijkt het hun wel wat om samen een gezellige avond te maken.
Tijdens de vergaderingen rondom deze activiteit noemde mijn echtgenote Nynke regelmatig voorbeelden die ze wel meemaakte bij onze CGKV – waar we ook nog bij horen. Iemand van de groep verstond dit telkens niet goed en dacht dat het ging om een soort van zedencafé. En zo was de naam voor onze groep ook ontstaan: Zegencafé. Klinkt wel gezellig en de christelijke tint die we er aan willen geven is ook niet ver te zoeken.
Onlangs kwamen we samen tijdens een gemeentevergadering om zowel de variatie in de diensten als de verfrissende activiteiten te bespreken. Een ruim tachtigjarig gemeentelid liet via een bezoekdame weten dat ’ie de langste tijd hier wel was geweest en dat de gemeente zich vooral moest richten op de jongere generatie. Ondanks dat de kerken langzaamaan lijken leeg te lopen, zit het gebouw weer helemaal vol wanneer de Welkom Diensten worden gehouden die worden begeleid door een spreker met een thema en een muziekband; we zien weer mensen in de kerk die er al een hele poos niet zijn geweest en ik denk dat dit één van de taken is die we hebben als christenen.
Naast de frisse activiteiten waar-mee we de gemeente bij elkaar proberen te brengen, zijn wij ook nog eens actief bij de Messy-church, een organisatie vanuit onze kerken die zich richt op mensen die het zicht op God of de kerk enigszins zijn kwijtgeraakt. Geweldig om te zien wat er gebeurt wanneer de harten open gaan, wanneer écht belangstel-lende mensen komen kijken.
Wij voelen ons in ieder geval gezegend met de activiteiten die we mogen organiseren en ondanks dat we vooral vanuit de oudere generatie eerst nog wel-eens wat weerstand vernamen, merken we dat we de wind steeds meer in de rug krijgen. Toekijken hoe de kerken leeglopen is wat ons betreft geen optie, de handen uit de mouwen steken en de kerk weer laten bloeien wel!
(Deze column is gepubliceerd in gemeenteblad De Regenboog van maart 2019)