Dinsdag
Tweemaal per jaar brengen we een bezoekje aan de tandarts en ook voor vandaag staat er een consult op het programma. De reguliere controle is in een ommezien gepiept, daar zit ik ook niet zo over in. Het onrustige gevoel bij de kies die een aantal maanden geleden een wortelkanaalbehandeling heeft ondergaan, baart me meer zorgen. Soms hoef ik er maar een tikje tegenaan te geven om een behoorlijke pijn te voelen en het lijkt soms wel alsof ‘ie er ieder moment uit kan vallen.
Tandarts heeft al snel in de gaten dat de ontsteking nog niet helemaal weg is en maar terug blijft komen zolang er restjes van vuiligheid tussen de kiezen blijven steken. Hij stelt een behandeling bij de mondhygiӑnist voor, morgenmiddag kan ik er al terecht. Niet bepaald een plezierige behandeling, zo hoor ik hier en daar om me heen dus ik kan mijn borst alvast weer nat maken voor de volgende dag.
Woensdag
“Heeft u verder nog klachten?”, zo rondt de mondhygieniste haar standaard controlerondje af waarna ze uitlegt wat de bedoeling is. “Ik ga zometeen even met het apparaatje door uw mond, dat kan soms wel even een beetje vervelend zijn.” Deze waarschuwing neem ik voor lief daar ik al enigszins gewaarschuwd was waarna de mevrouw haar hoofd met mondkapje heel dicht bij me brengt en aan de slag gaat. Bijna een uur lig ik volkomen machteloos met de mond wijd open achterover in de stoel.
Eenmaal klaar valt het me allemaal niet eens tegen en mijn gebit voelt weer als een rots in de branding waarbij de machtige golven krachtig tussen de rotsen door bulderen. Ik krijg een paar ragers mee waar ik thuis mee aan de slag kan om de ruimte tussen de kiezen vrij van rotzooi te houden. Stiekem ben ik wel een beetje blij dat ik deze operatie eerst heb gehad.
Vrijdag
Vandaag even samen met heit naar oom Jan om een bakje koffie te drinken. Hij is vandaag jarig maar heeft steeds minder besef van de wereld om hem heen en daarom vieren we dit feestje ook al een aantal jaren niet meer binnen de poorten van zwembad Wettervlecke, zoals we dit gewend waren. Raar, verdrietig en hard…
Zaterdag
Voor een goed doel hebben we een poosje geleden een taart besteld en die wordt vandaag afgeleverd. Natuurlijk kijken we uit naar de citroentaart en krijgen we gebak bij de koffie, maar we hebben ook wel in de gaten dat we dit weekend wel weer voldoende calorieën naar binnen krijgen met al de familiebezoeken die we gaan afleggen rondom moederdag.