Het is zo rond één uur in de nacht als ik wakker word. Het nachtlampje brandt en Nynke zit rechtop in bed. “Wat doe je?”, vraag ik verdwaasd in de veronderstelling dat je in bed toch moet liggen te slapen… “Je hebt weer een insult gehad”, deelt ze me mee, maar dat wil ik aanvankelijk natuurlijk helemaal niet geloven: in mijn veronderstelling word ik immers net wakker uit een heerlijke diepe slaap…
Een aantal momenten later kom ik weer ietwat bij kennis en moet ik de boodschap van mijn echtgenote toch echt geloven. Onlangs was het bij ons weer even heibel in de tent en staan de tellertjes zowel letterlijk als figuurlijk weer op nul. Moedeloos wordt je er soms van, houdt het dan nooit op?!
“Binne dêr dan gjin piltsjes foar?”, zo krijg ik meer dan eens van belangstellenden te horen als ik vertel dat ik er weer eens bij neer gevallen ben; alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat overal pilletjes voor te krijgen zijn en je die ook gebruikt. Niet iedere vorm van epilepsie is namelijk gelijk en een standaard pilletje – zoals bijvoorbeeld paracetamol voor hoofdpijn – bestaat er dan ook niet.
Vele jaren heb ik het in overleg met de neuroloog gedaan met het medicijn rust, reinheid en regelmaat, maar blijkbaar is dit niet goed genoeg of gebruik ik er te weinig van. De insulten blijven namelijk maar komen en de laatste tijd zelfs steeds vaker. Nee, een pillenslikker ben ik niet, maar zo’n half jaar geleden ben ik toch maar overstag gegaan.
De garantie dat de kwaal dan over is, heeft nog niemand me kunnen geven, en de bijwerkingen die dit – in mijn ogen is het chemische rotzooi – geeft, zijn ook allerminst prettig, maar soms heb je simpelweg geen keus. Na het meest recente ‘gevalletje’ blijkt het tot dan toe gebruikte goedje niet goed genoeg en krijg ik een nieuw middeltje: jippie!
De mogelijke bijwerkingen van misselijkheid, duizeligheid en moeheid en nog meer onbedoelde kwaaltjes nemen we maar voor lief of vegen we simpelweg van tafel en anders is daar ook wel weer wat voor te krijgen, toch… Nu ja, niet zeuren Dick! Alles beter dan steeds maar weer insulten die ook de nodige gevolgen hebben en allerminst prettig zijn.
Na een aantal dagen van ‘niet echt vrolijk zijn’ lukt het me sinds dit weekend eindelijk weer om ‘de kop d’r veur’ te gooien; ik slaag er steeds beter in om de zaken van de positieve kant te bekijken en weer enigszins te genieten van het leven; ik krijg weer een beetje vertrouwen in mezelf en de wereld om mij heen. Lang leve de gezondheid; dan maar af en toe een pilletje…