Vrijdag 23 september 2022
De etappe Braamt-Millingen die we voor vandaag hebben gepland, is maar liefst 24 kilometer en vergt een behoorlijke reistijd en daarom hebben we het ontbijt vandaag gevraagd om half acht, zodat we iets eerder kunnen vertrekken.
De auto parkeren we vandaag bij een camping in Tolkamer, net iets voor het einde van de etappe. Even na half tien hebben we de fietsen van de auto gehaald en gaan onderweg naar het station Didam waar we ze stallen om op de trein te stappen naar Doetinchem. Het is nog behoorlijk koud om de benen, maar het interne motortje komt al snel weer op gang en ook de uitzichten over het prachtige waterrijke gebied maken veel goed.
We zien de trein arriveren als we nog bezig zijn om de fietsen op slot te doen en gaan er al zo’n beetje vanuit dat we deze net niet halen. Maar we doen alles even een stap sneller en dan zijn we toch net op tijd voor de dertien minuten durende reis. Dat is ruim voldoende tijd voor een bakje oploskoffie.
Van hieruit gaan we met de bus verder richting ’s Herenberg die om tien over elf stopt in Braamt. De wandeling van vandaag kan beginnen. Al vrij snel als we dit plaatsje uit zijn wandelen we het Bergherbos in en daar merken we meteen al dat we omhoog gaan. De glooiing die we gisteren zo mooi van afstand konden bekijken, daar zitten we nu middenin en daardoor krijgen we er ook gevoel bij.
Pas tegen half een gunnen we ons weer een rustmoment. We hebben wel in de gaten dat we vandaag niet iedere drie kwartier kunnen gaan zitten te rusten en ook kunnen we niet bij ieder lief roodborstje even stil staan om te kijken hoe mooi deze wel niet niet is. Voor de afstand van vandaag moeten we flink aanpoten.
Het beklimmen van de bergen voelen we ook steeds meer en dat put ons flink uit. Rond half twee gaan we de Hulzenerberg op en hoewel er aan de pracht van de natuur verder weinig verandert, merken we aan de verkeersborden dat we op een bepaald moment op Duits grondgebied zijn.
Wel zien we in vergelijking met de Nederlandse bossen dat deze in Duitsland veel ruiger zijn. Bij Pannekoekhuys Hoch-Elten nemen we even na twee uur een glas melk en een tomatensoep. Het lijkt alsof de kelner vandaag niet zo zijn dag heeft, want die is niet bepaald vriendelijk tegen zijn gasten.
Even later hebben we vanaf deze berg prachtige uitzichten over Duitsland en de Rijn en dan is het alweer tijd om aan de afdaling van de berg te beginnen. Net voordat we het plaatsje Spijk binnenwandelen kijken we nog even terug en zien de kerk staan waar we vlakbij hebben gezeten ons soepje te nuttigen.
Zo tegen half vier zijn we toe aan ons bakje thee met een paar wortelen. We hebben het nu ook wel zo’n beetje gehad en kijken steeds meer uit naar het eindpunt. We schatten echter in dat we daarvoor nog wel een klein uurtje onderweg zijn naar de auto en vragen onszelf af waarom we dit eigenlijk leuk vinden.
We genieten nog wel van enkele blikken over de Rijn en sjokken dan door het plaatsje Tolkamer naar het parkeerterrein waar de auto staat. We zijn blij dat we in de auto zitten en het oppikken van de de fietsen is nog slechts een kleine moeite. In Zelhem vinden we bij de pizzeria een plekje om wat te eten. Weer terug in ons verblijf gaan we onder de douche en liggen we niet veel later in bed.