Patronen doorbreken

“Kom op Jeltsje, wy moatte dy kant op!” Ongeduldig staat hij bij de deur te wachten om te vertrekken en op de oproep nog wat kracht bij te zetten: “it klokje liedt al.” Het is zondagochtend negen uur en het echtpaar is gewend om rond dat tijdstip te vertrekken naar de kerk. Zo gaat dat week op week, jaar na jaar, ze weten niet beter.

Aangekomen bij de kerk ontmoeten ze bij de ingang veelal dezelfde bekende personen, die voor de zondag een soortgelijk schema hebben. Al pratend over de uitslag van de voetbalwedstrijden van de dag ervoor of hoe de buurvrouw het maakt die steeds zieker wordt begeven ze zich naar hun vaste plekje in de kerkzaal. Zodra de kerkenraad binnenkomt zijn alle neuzen gericht naar voren.

“Goeie preek hin”, zo vatten we de dienst veelal samen en dan lopen we weer naar ons vaste plekje in de hal van de kerk met een bakje koffie. Veelal zonder om te kijken zoeken we onze bekenden op en maken het samen weer gezellig. Het is een onderdeel van het gemeente zijn dat binnen onze kerkmuren inmiddels een redelijk vast stramien is.

Af en toe frons ik mijn wenkbrauwen hierbij. Zou het niet beter zijn wanneer we elkaar met toch steeds veel lege plekken in de kerkzaal iets meer op zouden zoeken? Wijk eens iets af van die vaste zitplaats ergens achter in de zaal en sluit van vooraf aan in het middenvak. Zoek elkaar toch eens wat meer op. Dat is niet alleen voor de predikant een stuk prettiger, al die menselijke kacheltjes warmen elkaar dan ook nog eens heerlijk op.

Draai je daarnaast eens om uit je vaste groepje tijdens het koffiedrinken en maak eens een praatje met de man of vrouw die vlakbij je staat. Soms staan er gemeenteleden of zoekende personen alleen en dan is een gesprekje altijd fijn.

We zijn als christenen sterk in het handhaven van vaste patronen het vasthouden van tradities, maar net als een tuinpad waar geen gras meer groeit wanneer we er telkens maar weer overheen lopen, is dit niet altijd bevorderlijk voor de groei. Ik durf te wedden dat er een bijzonder gesprek ontstaat wanneer je zondag eens op een heel andere plek gaat zitten dan je gewend bent…

(gepubliceerd in kerkblad Kruispunt, februari 2023)