Geroutineerd wielercomitélid heeft ‘alles yn it kopke’
SURHUISTERVEEN – Een grote zwart-wit foto met kopstukken als Laurent Fignon en Joop Zoetemelk staat in zijn garage tegen de muur. “De foto is al hast twintich jier âld”, weet Harm Feitsma uit Surhuisterveen. “De opname is makke by ien fan de earste profrondens yn it Fean.” Al twintig jaar lang wordt in Surhuisterveen jaarlijks een profcriterium georganiseerd. Vele vrijwilligers werken mee om dit evenement te doen slagen. Ook het organiserende comité doet de voorbereidingswerkzaamheden geheel belangeloos. Harm Feitsma is één van de leden van het wielercomité Surhuisterveen.
Het vrijwilligerswerk is voor Harm Feitsma begonnen met het truckersfestival. Dit evenement in Surhuisterveen voor vrachtwagenchauffeurs werd voor het eerst in 1988 gehouden. “Doe riid ik noch mei as sjauffeur”, vertelt Feitsma, die de laatste zeven jaar voor Combex in Jistrum reed. Twee jaar later moest Harm Feitsma zijn chauffeurs carrière noodgedwongen beëindigden. Een nek-hernia was de oorzaak dat hij na twintig jaar zijn baan moest opgeven en in de WAO belandde.
“Dat bleau fansels net ûnopmerke”, zegt Harm Feitsma. “By it earst folgjende trúkkersfestival wurde ik frege om mei te wurkjen. Ik ha it ferkear dêr doe wat stien te regeljen. Machtich wie dat. Ik koe alle sjauffeurs en sy koenen my.”
Het functioneren bij deze commissie duurde niet lang. Na een aantal festivals begon de gemeente strenger te kijken naar de milieuregels. Er mochten hooguit nog 150 combinaties meedoen. Toch reden er zo’n driehonderd vrachtwagens mee in de karavaan door de regio. “Tsja, wat der nei de start noch bykomt, dêr hawwe wy ek gjin sicht op”, glimlacht Feitsma.
In 1992 werd Feitsma gevraagd om zitting te nemen in het wielercomité. Deze organisatie had behoefte aan mensen met technisch inzicht. Werkzaamheden als het bouwen van de tribune, het plaatsen van de dranghekken en het verzorgen van start en finish behoren tot de taken die Harm Feitsma sindsdien coördineert. Ook zorgt hij ervoor dat het parcours er pico bello bij ligt.
Na de eerste veldrit in 1995 kreeg hij ongewild de titel baancommissaris toebedeeld. “De komiteeleden fregen my om in parkoers foar de kross út te setten”, herinnert de parkoersmeester zich. “Doedestiids wie dat noch frij ienfâldich. No manoeuvrearje wy tusken de huzen troch, dat is in stik swierriger.” Toch is er ook voor de cross van 3 januari 2002 weer een redelijk traject uitgezet.
Het parcours voor de profronde van volgende week ligt er ook uitstekend bij. Ook dit parcours is in de loop der jaren een stuk moeilijker geworden. Vooral na de reconstructie met al de paaltjes in het centrum is het passen en meten om alle objecten te plaatsen. De invoering van de dertig kilometerzone ziet Feitsma als een bedreiging voor het wielerevenement.
Iedere verkeersdrempels of ander snelheid remmend object op cruciale punten binnen het parcours betekent het einde van de profronde, zo is de visie van de parcoursmeester. “Ik hoopje dat it goed komt.”
Geen draaiboek of notitie heeft Feitsma bij het coördineren van al deze werkzaamheden nodig
“Ik ha alles yn it kopke”, zegt de geroutineerde organisator. Op de dag van de profronde doet hij anders niets dan rondjes fietsen en kijken of alles goed verloopt. Diverse verenigingen en vrijwillige medewerkers voeren dan de werkzaamheden uit.
Zodra de renners beginnen te rijden zit het werk van Feitsma er in principe op. Wel blijft hij op de achtergrond aanwezig voor hand-en-spandiensten. Zo verzorgt hij de bloemen voor de winnaars en de biedermeier voor de rondemiss. Ieder heeft zijn eigen taak bij de voorbereidingen van het Feanster wielerfestijn.
Deze zijn goed verdeeld en de organisatie is strak. Dat moet ook wel, want er is veel geld mee gemoeid en er komen tienduizenden mensen naar Surhuisterveen, aldus Feitsma. “Mar wy moatte wol skerp bliuwe. Want nei twintich jier ûnderfining kin der maklik in foutsje yn slûpe.” Komende dinsdag staat Feitsma weer paraat bij de twintigste profronde.
(De Feanster, 31 juli 2001)