Het meisje van de buren heet Naomi
Ik ken haar niet, zij heeft geen weet van mij.
Toch ken ik haar naam en is ze heel dichtbij
Het meisje van de buren heet Naomi
Haar vader roept zo vaak: Naomi foei, Naomi nee,
Naomi zus, Naomi zo, Naomi toe nou toch een keer.
Naar al dat gefoeter luistert Naomi al lang niet meer
en de hele buurt geniet van deze scheldpartijen mee.
De pa van Naomi is niet zo consequent,
en voor zijn waarschuwing geeft dit kind dan ook geen cent.
Ze luistert er niet meer naar maar denkt vast: hey,
na vijf keer ‘nee’ komt er nog wel een keer en anders twee…
Gehoorzaamheid, dat is Naomi niet bekend,
logisch, zolang ze met ontelbare standjes wordt verwend.
Consequente grenzen, een corrigerende tik, dat heeft dit meisje nodig,
dan pas wordt al dit gefoeter en gemopper overbodig