Wat kan een mens soms toch absurd zijn. Ontzettend vroeg uit de veren omdat het moet voor werk is dan nog tot daar aan toe, maar voor dag en dauw de wekker zetten voor de gein…
Vanochtend werd ik op eigen initiatief al om half vijf bepaald niet zachtzinnig wakker gemaakt. Twintig minuten later fietste ik door de stromende regen naar het zwembad om daar geheel vrijwillig mee te helpen alles klaar te maken voor het dauwzwemmen.
Om twintig voor zes lagen we met z’n vieren – gewoon voor de lol – in het bad en om zes uur zaten we met een vers gekookt eitje te kijken naar de rest van de bezoekers die iets minder gestoord dan wij ook vroeg een duik willen nemen.
Normaal gesproken is acht uur voor mij een redelijke tijd om op te staan. Nu hebben we al gezwommen, gegeten en weten niet wat we moeten doen… Knettergek! In de loop van de dag moet ik het alweer bezuren: het te kort aan slaap begint zich te manifesteren, en dat terwijl ik morgen weer enigszins fit in de start moet staan van de Olde Wierdenloop. Pffft…