It giet oan

Al vele maanden, misschien jaren loop ik met het plan om mijn leven eens in beeld te brengen. De schoolperiode en zoektochten naar werk waren moeizaam en gingen veelal gepaard met minderwaardige gevoelens. Ondanks dat ik nu heel anders in het leven sta, blijft dit steeds maar weer de kop op steken. Om met mezelf aan de slag te gaan, ga ik het elfstedenpad wandelen, zo heb ik al een hele poos geleden bedacht. Deze week ben ik begonnen: it giet oan!

Nadat ik ’s ochtends mijn fiets op het eindpunt van de etappe heb geplaatst, rijd ik naar Leeuwarden om daar rond negen uur de auto te parkeren bij de Oldehove. Vandaar begint de wandeling. Voordat ik echter de officiële bebouwde kom en de stadse drukte achter me heb gelaten, ben ik bijna een uur verder. Even voorbij de Sylsterbrêge trek ik mijn korte broek aan en wandel de wijde wereld en stilte in.

Het duurt even voordat het ook daadwerkelijk stil wordt in mijn hoofd, maar als dat dan na verloop van tijd wel het geval is, voelt het meteen dat ik op de juiste weg zit: om met mezelf aan de slag te gaan heb ik stilte en tijd nodig. Diverse onderwerpen die in mijn leven een behoorlijke rol hebben gespeeld, passeren de revue en ik besluit ze op te schrijven en later stuk voor stuk te verwerken.

Ik passeer kleine plaatsjes als Ritsumasyl, Deinum, en Blessum waar ik nog nooit geweest of van heb gehoord ben en eet even voor half twaalf een broodje op een picknickbankje in Boksum. Op een stil landweggetje tussen Hilaard en Jellum hoor ik om twaalf uur vanuit diverse dorpjes de klokken luiden, ik sta even stil en geniet van dit moment.

In de dorpjes die geen supermarkt of buurtsuper meer hebben doet Jumbo goede zaken. Regelmatig zie ik namelijk een bestelbus van van deze supermarkt rijden. De mensen mensen die hier overdag of na het werk in hun eigen dorp geen boodschappen meer kunnen doen, laten ze thuisbezorgen.

Via Bears passeer ik voor de tweede keer het spoor en wandel verder naar Jorwert. Het kerkje in deze plaats is open, ik ga er even naar binnen. Dan begin ik aan de laatste etappe, nog een paar kilometertjes via Mantgum naar het eindpunt Vrouwenpoortsbrug. Na deze eerste etappe heb ik eerst voldoende stof tot nadenken…