Al weken lang loop ik er tegenaan te hikken: ik moet nodig weer beginnen met hardlopen. De dipjes in de gezondheid die me telkens maar weer tegen hebben gehouden, zijn nu wel zo’n beetje voorbij en de datum van de Feanster Fjirtich waarvoor ik me heb ingeschreven komt steeds dichterbij. Toch had ik op de een of andere manier nog even een zetje nodig.
Dat stukje inspiratie kwam gisteravond toen een goede kennis vertelde dat ze in haar drukke schema weer een moment had gevonden om te gaan hardlopen. De glimlach die bij het vertellen daarvan op haar gezicht verscheen, inspireerde mij enorm. Wauw, ik herkende meteen de energieke gevolgen van een loopje en nam me voor om ook zelf spoedig weer te gaan hardlopen.
Vanochtend werd ik wakker na een goede nachtrust, ik hoorde de vogeltjes fluiten en zag dat de zon al volop scheen. Nadat ik mijn ontbijt had genuttigd en de wasmachine met beddengoed aan het werk had gezet, kwam de inspiratie van gisteravond weer naar boven en tien minuten later had ik mijn sportkleren aan en was onderweg.
In een heerlijk beginnend drafje loop ik via de Hurde Eker richting Langfâl en geniet van het prachtige voorjaarsweer. Halverwege kom ik een wandelende vriendin tegen die ook wel aan hardlopen doet, maar zegt nu nog niet zover te zijn, maar haar enthousiasme op mijn sportieve activiteit verbergt ze niet: “Misschien inspireer je me wel.”
In het centrum van het dorp krijg ik wederom vele aanmoedigende reacties die niet alleen mijn humeur alleen maar doen bevorderen, het bevestigt ook nog eens dat ik er goed aan heb gedaan de draad weer op te pakken en dat stimuleert alleen maar. Weer terug in onze straat houdt de overbuurvrouw een kopje koffie in de lucht als uitnodiging voor een gezellig bakje. Nou, als dat niet de start is voor een inspirerende dag…
