“En… hebben jullie een leuke avond gehad?” Het is al halftwee geweest wanneer mijn echtgenote naast me in bed kruipt na een avondje stappen met een vriendin naar het Torenpleinfeest. “Jawel”, zo krijg ik als antwoord, “maar er is iets heel ergs gebeurd.” Ik denk meteen aan een enorme vechtpartij in de feesttent of misschien zelfs een aanslag, maar het blijkt allemaal mee te vallen.
“We hebben een ongelukje gehad met de fietsen”, zo begint het verhaal van de dramatische gebeurtenis. In geuren en kleuren wordt me verteld dat vriendin met fiets en al is omgedonderd, daar een andere fiets overheen is gevallen en tenslotte heeft een in de buurt staande bloempot vol met modder de chaos compleet gemaakt.
“Ik kom nooit weer overeind”, had vriendin geroepen, die aanvankelijk beduusd bovenop en onder fiets en bloempot was blijven liggen. Schaterend van het lachen helpen de dames elkaar overeind, maar dan is de klus nog niet geklaard, want er ligt nog een enorme chaos modder en een plant onder de plantenbak.
Ik luister vermakelijk naar het verhaal en probeer me er glimlachend iets bij voor te stellen. “Maar weet je wat het ergste is? Onze fietsen stonden in het steegje bij jouw ouders”, krijg ik dan te horen en mijn vader – die van al dit kabaal natuurlijk ook wakker is geworden – heeft de schaterlachende dames inmiddels ontdekt met hun handen in de modder in de plenzende regen.
De volgende ochtend staan de meiden rond koffietijd met een bos bloemen bij de plaats van het ongeval hun excuus aan te bieden voor het vernielen van de bloempot en het scheppen van de chaos midden in de nacht. Gelukkig wordt hun daad niet kwaad aangerekend en wordt er veel gelachen om het domme akkevietje. Nee, dit noem ik absoluut geen drama, dit is een leuk avontuur waarbij vooral een stevige lach niet kan ontbreken!