‘Druk op de bel om uw bestelling af te halen.’ Voor de winkel staat in een kraampje een bordje met deze tekst. Een lange tijd was het ook in het dorp dat leeft maar een saaie bedoening doordat er vele winkels gesloten zijn en de klanten uit angst voor corona zoveel mogelijk thuis blijven. Vanaf gisteren mogen we weer bestellen en afhalen bij de detailhandel.
Maar wat een gedoe is dat toch. Ik observeer hoe een oudere meneer op de bel drukt bij een winkel. Het duurt een poosje voor er iemand bij de deur komt, en het is vandaag de dag bepaald niet warm buiten. De man draait dan ook wat ongeduldig heen en weer tot er iemand de deur opent. Met brede gebaren verhaalt hij wat ’ie komt halen.
De deur gaat weer dicht en de winkeldame haalt het bedoelde artikel op. Dit blijkt het toch niet helemaal te zijn en wederom wordt de deur gesloten. Na twee ritjes heen-en-weer vindt zij het blijkbaar ook welletjes en neemt het hele rekje mee naar het kraampje. Nu is het gewenste artikel er bij en kan afgerekend worden.
Een winkel verderop speelt zich hetzelfde tafereel af, hier met een stel laarzen gekocht door een dame van middelbare leeftijd. “Wilt u het bonnetje er bij?”, vraagt de verkoopster. Het antwoord is ‘ja’ en dus wordt de deur gesloten, ze loopt naar de kassa, haalt het bonnetje op en overhandigt deze. Eenmaal thuis ontdekt de klant dat de laarzen toch net een maatje te klein zijn.
Zoals het vandaag de dag hoort met de coronamaatregelen belt ze keurig naar de winkel om dit te melden. “Die hebben we wel een maatje groter, maar niet meer in deze kleur”, zo klinkt het aan de andere kant van de lijn. Lichtelijk geirriteerd maakt ze nogmaals een keus via de website en dan bij de winkel maar eens weer kijken of het nu past. Click-en-collect heet deze manier van shoppen wat af en toe best even lachen is, maar de winkeldeur staat gelukkig wel weer op een kier!