Wie bewaart heeft wat… Dit spreekwoord neem ik misschien af en toe weleens iets te letterlijk, want ik bewaar op zolder bijna al mijn oude computers, routers en beeldschermen en heb daar ook nog eens een – in mijn ogen redelijk geordend – klein kantoortje (lees: hobbykamertje) waar onder meer een werkend Windows-systeem staat met allerlei apparatuur en programma’s uit het verleden.
Af en toe komt dit namelijk nog wel eens van pas, als ik bijvoorbeeld een bestand dat is gemaakt met WordPerfect, nodig heb en moet inlezen in mijn huidige tekstverwerker. Geweldig, dat ik al dit soort ‘probleempjes’ op kan lossen, zo vind ik zelf. Er zijn echter personen in mijn naaste omgeving die wat minder enthousiast zijn over ‘die dikke troep op zolder’.
Af en toe wordt er echter ook wel geprofiteerd van mijn bewaardrang. “Hebben we ook een extra laptop?”, vraagt vrouwlief me namelijk op een zomerse dag wanneer ze voor haar studie een document wil lezen op de ene computer en wil bewerken op de andere. A ha… simpelweg een tweede beeldscherm installeren, bedenk ik me, en die heb ik ook wel staan…
Bij de tropische temperaturen van de laatste dagen wil ze ook wel graag buiten zitten en dus moet er ook WiFi in de tuin zijn te ontvangen. Oh ja hoor, ik heb ook nog wel een routertje staan en binnen een half uur heb ik zowel een internetverbinding als een tweede beeldscherm geïnstalleerd met wat kabeltjes die ik ook nog wel op zolder in een laatje heb liggen.
“Toch wel handig hè, dat ik wel wat oude spulletjes bewaar…”, zeg ik met een ietwat sarcastische ondertoon als we even later samen heerlijk ontspannen in de tuin zitten te werken. “Wat wil je daarmee zeggen?”, krijg ik daarop als verontwaardigde reactie. “Dat je nooit weer wat op hoeft te ruimen?!”
De discussie die hierop zou kunnen volgen, ga ik wijselijk uit de weg. Zonder het letterlijk toe te willen geven, krijg ik even later toch even een duim omhoog voor mijn actie! Zo, die heb ik toch maar weer binnen. Zo zie je maar weer: gooi het niet te snel weg, het kan soms nog wel eens van pas komen…