Dat het deze vrijdagochtend iets drukker zou zijn in de trein en we niet de enigen zouden zijn die speciaal naar Leeuwarden zouden komen om de Reuzen te bekijken had ik echt wel bedacht, maar dat het zo ongelooflijk druk zou worden, had ik werkelijk niet in de gaten. Het begon al bij de trein in Buitenpost alwaar het behoorlijk druk was op het station.
We schrokken al toen een bomvolle trein vanuit Groningen aan kwam rijden waar we alleen nog maar een staanplaats in konden vinden en we de overvolle stations van Veenwouden en Hardegarijp zelfs voorbij moesten rijden omdat er geen plaats meer was. Bij aankomst in Leeuwarden werden we al helemaal overweldigd door de enorme mensenmassa: ‘allemachtich wat in minsken!’
Eenmaal uit de trein worden we langzaam opgeslokt in deze massa en bewegen we ons stapje voor stapje voort naar een plek waar we denken iets van de hond en het meisje te kunnen zien. Allemachtig, wat een mensen en wat een schitterend geheel als we deze reuzenmensen langs zien bewegen.
Nadat ze zijn gepasseerd, zoeken we een plekje om de duiker te zien en daarbij verplaatsen we al schuifelend door de menigte. Allemachtig, wat een mensen, wat een enorm spektakel, wat bijzonder om de constructie van deze reuzenpersonen en –dier te zien voortbewegen. Allemachtig, is het enige woord dat ik af en toe uit kan brengen, terwijl ik om mij heen telkens lovende woorden hoor als supergaaf en zo.
Dan besluiten we maar om de stad te verlaten, want veel mensen bij elkaar is best gezellig, maar dit is toch wel heel erg druk. Er zijn echter meer mensen die deze gedachten hebben, en dus ook op het perron voor de terugreis richting Groningen is het opnieuw bomvol: we moeten tenminste een half uur wachten voordat de eerstvolgende trein komt die dan meteen ook al vol lijkt te zijn.
Dus gaan we opnieuw de stad in om ergens een bakje koffie te halen en iets te eten, maar ook hierin zijn we niet de enigen. Langzaamaan verspreidt het publiek zich nu echter over de stad en even later vinden we een plekje bij een Chinees/Indonesisch restaurantje waar we na een bakje koffie een gewokt gerecht samenstellen en opeten.
Allemachtig, denk ik nog één keer. Nu niet meer vanwege de drukte of het prachtige evenement, maar door het enorm pittige sausje over het eten. Een lekker frisdrankje om het vuur te blussen maakt van het geheel toch weer een lekkere lunch. In alle rust stappen we halverwege de middag op de trein voor de terugreis en blikken terug op een allemachtig mooi evenement.