Wat bisto dêr oan it dwaan jong?”, vraag ik aan koster Anne terwijl ik wel zie dat ’ie bezig is de postvakjes te vullen met de ge-update gemeentegids. “Dat mei net, witst dat wol?” Ik duid op de privacywet die vorig jaar in werking is getreden en nogal wat voeten in aarde heeft gehad.
In het artikel dat ik hierover onlangs nog heb gelezen staat heel duidelijk vermeld dat het open en bloot neerleggen van boekjes met persoonsgegevens volgens deze wet niet mag. “Ach…”, zegt Anne en maakt zijn klusje af. “Ze moeten niet al te moeilijk doen.”
Heel zwart-wit bekeken is het niet juist om de boekjes op deze manier te verspreiden en een andere gemeente heeft het daarom in gesloten enveloppen in de postvakjes gedaan; dan valt het allemaal onder briefgeheim en is er misschien niets aan de hand.
Wanneer je zwarte verf mengt met witte verf, krijg je grijs. Dit trucje leer je denk ik al op de kleuterschool en dus weten kinderen ook vast al van jongs af aan dat geel en rood samen oranje maakt. Op deze manier kun je al mengend tot de mooiste kunst-werken komen. Het mengen van ‘ja’ en ‘nee’ geeft al wat meer moeilijkheden en zal al snel leiden tot ‘misschien’ of een ander compromis, maar ik vraag mij af wat de mengeling zal worden tussen goed en fout. Een beetje goed en een beetje fout?
Zo heb ik mij er nog steeds niet in kunnen vinden hoe onze gemeen-ten bij de samenwerking tussen CGK en GKV destijds een open en een gesloten avondmaal heb-ben kunnen samenvoegen. Hoe dan? Een beetje open en een beetje gesloten? Het feit dat gasten niet zonder meer kunnen deelnemen aan deze viering en dat groeperingen die we zondig durven te noemen zelfs worden buitengesloten, heeft mij er tot op de dag van vandaag van weer-houden om in de eigen gemeente het avondmaal mee te vieren; waarom ‘wij’ wel en ‘zij’ niet?
De laatste weken hoor ik heel erg veel over de Nashville verklaring, een document dat een eenduidig conservatief christelijk geluid laat horen tegen homoseksualiteit. Er zijn predikanten in ons land die dit hebben ondertekend, maar er zijn ook gemeente die onder meer door een regenboogvlag fel hun protest naar buiten brengen tegen dit document. De verdeeldheid wordt weer opgelaaid, wie heeft er nu werkelijk gelijk?
Wij krijgen iedere zondag in de kerk de tien geboden te horen. Eén van die geboden is dat we niet mogen stelen. Hoeveel gemeenteleden zouden er niet een illegale versie van een wereldwijd bekende tekstverwerker, presentatieprogramma of besturingssysteem op de computer hebben, of wie heeft er niet een gebrande cd in de kast staan. Is dit dan geen diefstal of wuiven we het weg door het zeggen van ‘ach…’
Iedereen weet voor zichzelf wel wat goed en wat fout is; deze regels kunnen we rechtstreeks uit de Bijbel of de wet halen. Daar hebben we het oordeel van een ander niet bij nodig. Ik vind het al moeilijk genoeg om me aan dat ene gebod – Gij zult u naaste liefhebben als uzelf – te houden, en ik probeer me er dan ook van te weerhouden te oordelen over een ander.
Het oordeel over ons doen en laten zal ooit wel door God worden uitgesproken, daar hoeven wij ons niet mee te bemoeien, immers, wie zonder zonde is, werpt de eerste steen…
(Deze column is gepubliceerd in gemeenteblad De Regenboog editie februari 2019)