Na een weekendje met het gezin Hielema in een huisje op Rabbit Hill bij Nieuw Millingen reizen we door richting Limburg om daar een paar etappes van het Pieterpad te gaan wandelen. Voor vandaag staat etappe 6 Gennep-Vierlingsbeek op het programma, een etappe waarvan we in februari 2023 al een klein stukje hebben gelopen, zodat de kop er voor vandaag vanaf is.
We vertrekken omstreeks half tien vanaf het park en nadat we onze fietsen even voor elf uur hebben geparkeerd in Vierlingsbeek zoeken we de plek waar we de vorige keer zijn geëindigd en parkeren hier de auto op de Brem onder Heijen. Om kwart voor twaalf hebben we het Pieterpad weer gevonden.
“Dit voelt bijna als thuiskomen”, vindt Nynke na anderhalf jaar geen etappes te hebben gelopen en inderdaad hebben we beiden weer zin in het voltooien van deze uitdaging. Wel is het nog even afwachten hoe de teen van Dick’s rechtervoet zich vandaag houdt. Gisteren is de teen tijdens een korte wandeling uiterst irritant gaan voelen in de schoen, aan een ingegroeide nagel of ontsteking wordt gedacht.
Na ruim drie kwartier wandelen hebben we ergens in de volop bloeiende heide van Nationaal park De Maasduinen wel zin in een broodje en zoeken een bankje om dit te nuttigen samen met een kopje bouillon. Dick’s teen houdt zich redelijk koest, al moet hij zich wel enigszins inhouden om niet teveel last te hebben van een venijnige steek bij iedere stap.
Om 13:00 uur wandelen we Afferden binnen en nog geen twintig minuten later staan we voor een veerpontje dat ons voor een euro per persoon naar de overkant van de Maas gaat brengen. Een poosje wandelen we parallel aan deze rivier, alleen zien we het water slechts af en toe tussen riet en bosjes door. In het bos Groeningsche Bergen eten we opnieuw een broodje en dan zijn we ook niet heel ver meer van Vierlingsbeek verwijderd waar we om tien voor drie aankomen op het eindpunt van de etappe voor vandaag. We moeten dan nog wel even zo’n tien minuten doorwandelen naar het station om onze fietsen op te halen. Even voor half vier fietsen we de bebouwde kom weer uit.
Na een kwartiertje fietsen staan we voor de derde keer vandaag voor de Maas om met een veer te worden overgezet. “De scholen zijn ook weer begonnen”, merkt de pontschipper op wanneer hij ons vaart afrekent en rondkijkt naar het aantal jongeren dat hij met fietsen bepakt met schooltassen aan boord heeft.
Om kwart over vier komen we aan bij de auto en zodra we de fietsen op het rek hebben geplaatst, rijden we richting onze eindbestemming voor vandaag: Europarcs Maasduinen in Belfeld waar we een huisje hebben gereserveerd. Op dit vakantiepark moeten we voor zes uur hebben ingecheckt.
Het lijkt alsof we met een geplande reistijd van ruim drie kwartier nog behoorlijk op tijd zijn, maar het is spitstijd, volgens actuele gegevens is er op onze route ergens file door een ongeval en Nynke wil eigenlijk ook van tevoren nog boodschappen doen en dan kan het wel eens krap worden.
Om tien voor zes rijden we door de poort van Maasduinen en nog geen vijf minuten later stoppen we voor huisnummer 211. “Dit is ús húske”, meldt Nynke triomfantelijk als we een luxe cube zien. Wanneer ze even later naar binnen loopt klinkt er af en toe een vreugdevolle kreet. “Wauw, wat is dit gaaf!”
Hier vermaken we ons wel een aantal dagen en al voordat we het hebben ingeruimd en met ons eten aan de slag gaan, hebben we besloten dat we morgen eerst een rustdag nemen, zodat we heerlijk kunnen uitslapen en genieten van al deze geneugten, en bovendien Dick’s teen ietwat kan bijkomen. Want we hebben dan vandaag wel zo’n dertien kilometer gelopen, nog eens tien kilometer er bij met een zere teen, dat is nogal wat.
We beginnen meteen met onszelf verwennen en nemen een wijntje en een biertje met een stukje worst erbij. Dan gaan we samen aan de slag met de voorbereiding voor ons avondeten, het inruimen van het huisje en het opmaken van de bedden. Na het eten nog een douche en dan heerlijk in de rust.