Voorjaar! Lente! Vogeltjes zingen alweer het hoogste lied en de temperatuur is aangenaam. De kriebels om buiten te zijn worden weer geprikkeld en ik heb dan ook al weer veel mensen in de tuin gezien om die weer klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Met een hark, een schop en een schoffel heb ik vorige week ook alweer een paar uur in de tuin doorgebracht met het scheiden van het kaf en het koren.
Met veel te weinig kennis van zaken en grof geweld banjer ik er doorheen en een paar uur later ziet het er ondanks de vraag wat ik er nu eigenlijk allemaal uit heb gescheurd wel weer redelijk uit. Nu is het afwachten wat er in de komende weken allemaal weer naar boven komt en… dan er flink van genieten natuurlijk.
Geen column deze maand op deze plaats. Misschien had ik wel geen zin of weet u wel een andere reden te bedenken, net als al die gemeenteleden die ‘geen zin’ hadden om te helpen bij het verkopen van compost en potgrond voor de kerk en net als die kerkgangers die verstek lieten gaan bij de verkiezing voor ambtsdragers.
Gelukkig hoeven wij mensen onder elkaar niet het kaf en het koren van elkaar te scheiden. Misschien zeg ik het dan ook wel een beetje oneerbiedig, maar soms doen de mensen dit zelf wel. Op de zondag voor Pasen maakte namelijk een heel beschamend gevoel zich van mij meester.
De kerk zat redelijk vol maar toen de zegen was uitgesproken en de verkiezing van de nieuwe ambtsdragers aan de orde was, smeerde minstens de helft van de kerkgangers hem.
Op z’n zachtst gezegd vond ik dat niet echt netjes. De meesten waren misschien al lang blij dat ze zelf niet op een verkiesbare plaats stonden, maar dat je dan niet het fatsoen kan opbrengen om belangstelling te tonen voor hen die wel spontaan ‘ja’ zeiden, kon ik even niet begrijpen. We hebben samen de opdracht om te werken in Zijn akker.
Dan kunnen we toch niet weglopen wanneer er werk aan de winkel is? We lopen toch ook niet weg als we deze zomer heerlijk in onze eigen tuintjes kunnen genieten van een fleurige bloemenpracht en kunnen genieten van de vrucht van de arbeid… Spitten, snoeien, schoffelen, misschien is het zwaar werk, maar als je straks het resultaat ziet…
Eerst moet er hard gewerkt worden en dan pas kunnen we genieten, ofwel: eerst zaaien en dan oogsten… Hopelijk is het – nadat we samen het paasfeest mogen vieren – ook lente in uw hart.
Ongezouten commentaar van iemand die normaal gesproken niet zo barbaars is, zult u misschien wel denken. Nou, ik moest het gewoon even kwijt. Er is nog heel veel werk aan de winkel in mijn tuintje en volgende keer is er vast weer een column die flink in bloei staat. Ennuuh, ligt uw tuintje er alweer een beetje netjes bij?