Links en rechts schieten ze je tegenwoordig voorbij… Terwijl ik met mijn gespierde benen het tempo er in mijn beleving toch altijd wel behoorlijk in heb bij het fietsen, word ik steeds vaker ingehaald, zowel door jong als oud. In het begin twijfelde ik heel erg aan mijn eigen conditie, maar het duurde niet zo lang totdat ik ontdekte wat de oorzaak van deze voorbij sjoevende fietsers was.
Allemaal hadden ze een soort van ‘bôlebakje’ achterop, wat een accu blijkt te zijn voor de elektrische ondersteuning. Ze zitten op hun zadel en zijn zo vrij als een vogel met elkaar aan het kletsen als ze me voorbij scheuren. Het lijkt erop alsof ze niets anders hoeven te doen dan hun trappers in de rondte draaien, de ondersteuning doet de rest.
Een leuke uitvinding voor oudere mensen waarvan de kracht wat afneemt, zo dacht ik in het begin, of wanneer je langere afstanden hebt af te leggen om op de fiets naar je werk te gaan. Steeds vaker zie ik echter ook de jongeren naar school fietsen met zo’n ‘bôlebakje’ achterop en dan weet ik wel bijna zeker dat er geen brood in zit.
Een aantal jaren geleden wilde ik in de fietsenwinkel een nieuwe fiets kopen. De handelaar wees me meteen op een rijwiel met ondersteuning. Blijkbaar was ik niet duidelijk genoeg, maar bij bleef aandringen op een elektrische fiets nadat ik had aangegeven een ‘gewone’ fiets te willen. “Daar krijg je spijt van”, zei hij en bleef aandringen. Mijn fiets waar ik zelf moet trappen heb ik ergens anders gekocht.
Onlangs gingen we met vier mannen naar het gemeentehuis van Achtkarspelen voor een bijeenkomst. We gingen op de fiets zodat we allemaal een borrel konden nemen. Twee van de vier hadden een rijwiel met ondersteuning. Op de terugreis hebben wij – op eigen kracht – de snelheid stiekem even boven de 25 kilometer per uur gebracht.
Omdat ik weet dat de meeste ondersteuningsfietsen bij een bepaalde snelheid in een beveiliging vallen, stopt het motortje er dan mee. Terwijl ze de hele reis rustig hun trappertjes rond konden draaien, moest er nu ineens wat kracht gezet worden. En zo kwamen we toch alle vier behoorlijk bezweet thuis. Hun ‘bôlebakje’ liet hen eventje in de steek.