Nog nooit ben ik zo onrustig voor een Feanster40 geweest dan voor de komende editie. Kan ik wel meedoen, of doe ik het niet? Afgelopen dinsdag tijdens mijn laatste hardlooptraining liep het loopje halverwege namelijk vast in een behoorlijke kramp en lukt het niet anders dan om al strompelend de resterende afstand af te leggen en thuis te komen.
Het zwemmen later op de dag gaat zonder een centje pijn en een dag later lukt het alweer een klein beetje om rustig aan te wandelen. De opgezette spier blijft echter pijnlijk en ik zoek onder meer op internet wat ik zoal kan doen om zo snel mogelijk te herstellen van dit soort blessures en smeer allerlei warm makende zalfjes en masseer de spier zoveel mogelijk.
Weer een dag later is het alweer een stuk beter, maar nog steeds ben ik niet geheel zeker van mijn zaak, dus maar even advies vragen bij de kenner: wat kan ik doen om nog sneller te herstellen en zijn er middelen die de blessure kunnen verlichten? Ik durf niet eens rechtstreeks op mijn doel af te fietsen, want stel dat het advies luidt dat het verstandiger is om niet mee te doen? Ik krijg een zalfje mee, steuntjes voor in de schoen en het advies vooral niet te forceren.
Nog steeds heb ik moed en ga ervoor, maar deze vrijdag komt het moment dat ik een beslissing moet nemen toch wel steeds dichter bij. Verschijn ik gewoon aan de start en zie wel hoe ver ik kom na het zwemmen en het fietsen – met de kans dat ik de finish haal – of ga ieder risico op verdere blessure uit de weg en geef mijn spieren de nodig rust?
Ook het dribbelpasje dat de uiteindelijke doorslag moet geven stel ik zo lang mogelijk uit, maar na nog geen halve kilometer uiterst voorzichtig dribbelen spreekt zowel mijn verstand als mijn spier heel duidelijke taal. Zelfs dan wil mijn eigenzinnige karakter er nog steeds niet aan geloven, maar gelukkig wint mijn verstand.
Met pijn in mijn hart meld ik mij af voor mijn dertiende deelname aan de Feanster40. Hoewel het huilen mij werkelijk nader staat dan het lachen, denk ik dat ik de enige juiste beslissing heb genomen. Dit jaar sta ik mijn bananen aan de andere kant van het hek op te eten. Hopelijk ben ik er volgend jaar weer bij!