“Aléc, viens ici!” Een Frans sprekende vader roept zijn zoon om naar het schilderij Laatste Oordeel van Lucas van Leyden te komen kijken. Het is ontzettend druk in het Rijksmuseum in Amsterdam en nadat we al vele kunstwerken hebben bekeken, ben ik blij dat we even een rustpuntje hebben gevonden om dit schilderij nader te bekijken.
Het laat zien hoe de doden op de Dag des Oordeels opstaan uit hun graven om hun lotsbestemming te bereiken. Ze worden meegevoerd door lieflijke engelen of door duivelse figuren. Een indrukwekkende afbeelding die je toch wel even aan het denken zet. In het midden zie je God met discipelen, links zijn prachtige beelden van een hemels paradijs te zien en rechts het vuur van de hel.
Tja, wat gebeurt er met mij als ik op die grote dag oog in oog met Jezus kom te staan en de door mij lang verwachte vraag krijg voor-gelegd waar ik wel een beetje bang voor ben: wat hebt gij voor mij gedaan? Ik vermoed namelijk dat ik dan niet zover kom met mijn bescheiden antwoord dat ik al jaren actief ben om een kerkblaadje te maken en af en toe de beamer heb bediend.
Mijn kennis van de Franse taal is summier en wat de vader in het museum zijn zoontje allemaal precies vertelt, weet ik niet. Pa heeft de arm om zijn zoon gelegd en wijst naar het schilderij. In mijn fantasie vertelt hij de jongen hoe het zit met wat goed en fout is en hoe het allemaal met hem kan aflopen wanneer hij niet gehoorzaam is. Wellicht gebruikt deze vader het schilderij om zijn zoon op het rechte spoor te houden en het jongetje te laten doen wat papa en mama zeggen.
Op het kantoor van mijn opa hing vroeger een afbeelding van de brede en de smalle weg, een plaat waar ik vaak en lang naar kon kijken en die veel indruk op mij heeft gemaakt.
Aan de ene kant een brede poort met welkom en daarachter één en al vermaak met loterijen, dans-zalen en aan het eind een laaiend vuur: de weg des verderfs. Aan de andere kant een smalle poort met bijeenkomsten in de natuur, de herder met een kudde schapen en aan het einde daarvan de stad met paarlen poorten: de weg der zaligheid. Eigenlijk brengen deze afbeelding en het schilderij van van Lucas van Leyden dezelfde boodschap.
Welke weg kiezen wij? Op de afbeelding van de brede en de smalle weg kies ik telkens weer mijn pad in de natuur op de weg der zaligheid, maar ik betrap me er in de werkelijkheid toch ook regelmatig op dat die brede weg af en toe ook wel heel erg gezellig kan zijn.
Maak vandaag nog de keuze om de weg van het Leven te gaan en probeer zoveel mogelijk mensen mee te krijgen, want het is onze opdracht om zoveel mogelijk mensen tot Zijn discipel te maken. Of je nu in het museum bent of in de tuin, of het vandaag is of morgen, wat voor taal je ook spreekt en hoe je naam ook is: eens zal je geroepen worden om voor God te verschijnen. Wat is dan jouw antwoord? Wacht niet te lang met nadenken!
(Deze column is gepubliceerd in kerkblad De Regenboog van juni 2017)