Heel eerlijk moet ik bekennen dat ik het geen straf vind om af en toe een zondag niet bij de dertig toegestane kerkgangers te horen die een dienst mogen bijwonen. We doen het dan ’s ochtends heerlijk rustig aan, bekijken een kerkdienst – die tegenwoordig vrijwel allemaal on-line zijn te volgen – en drinken daar in alle rust een bakje koffie bij.
Je zou bijna zeggen dat het nooit weer anders hoeft, maar toch missen we het samenzijn, het praatje voor de dienst en natuurlijk het bakje koffie met z’n allen na de dienst. Dat is toch uiteindelijk het gemeente-zijn. Bovendien is het voor de mensen die alleen zijn en de kerkdienst bijna de enigste wekelijkse samenkomst is helemaal een flinke inbreuk op hun sociale leven.
Ondanks dat het thuis bijwonen van een kerkdienst voor ons best wel comfortabel is, kijken we toch uit naar de tijd dat het allemaal over is met die coronamaatregelen en dat het allemaal weer ‘normaal’ is. We zijn ons er echter terdege van bewust dat het allemaal nog wel een poosje kan duren en we op deze manier wat moeten voortploeteren.
“Ik wit net hjer, hoefolle minsken der dan noch wer yn it tsjerke komme”, zo hoor ik regelmatig om me heen. Veel mensen maken zich zorgen over de toekomst van de kerk en zijn negatief. Hoe het zal gaan, ik weet het ook niet, maar ik probeer altijd wel de moed erin te houden. Een goed voorbeeld van hoe we er als gemeente toch zoveel mogelijk voor elkaar kunnen zijn, hoorde ik onlangs van familie in een andere woonplaats.
In die gemeente hebben ze een systeem bedacht waarbij mensen die zondags veelal alleen zijn en wel eens een bezoekje wensen, wordt gemengd met gemeenteleden die zondags na de dienst best eens een bezoekje zou kunnen en willen brengen. Zo voorkom je dat lid A altijd maar weer bij lid B op de koffie gaat en lid C toch nog weer alleen zit. Er zijn binnen onze gemeente vast ook wel slimme jongens die zoiets kunnen organiseren?
Het is veel beter om te denken in mogelijkheden dan negatief zitten terug te kijken en denken in de onmogelijken nu het ‘normale’ even iets anders is. De tijd staat op een kruispunt, en niemand weet waarheen. Geef licht, wees er voor elkaar, juist dat is gemeente zijn. In een tijd van onzekerheid en tegenslag is het goed om de liefde een gezicht te geven. Maak het verschil, wees er voor elkaar!
(Deze column is gepubliceerd in gemeenteblad Kruispuint van december 2020)