Getooid in een witte broek, witte blouse met daarop een zilverkleurige stropdas en een witte bolhoed fiets ik aan het einde van de zaterdagmiddag naar een verjaardagsfeestje. De jarige wordt dertig jaar en krijgt van zijn echtgenote een surprise party. Omdat hij fan is van de Toppers is de dresscode glitter en glamour.
Tja, hoe pak je dat aan, zo is mijn eerste gedachte bij het zien van de uitnodiging. Op zolder had ik al gezocht in mijn feest-neuzen-doosje maar was niets te vinden dat aan mijn eisen voldeed. Navraag bij wat mensen om me heen leverde ook al weinig op en dus maar op naar de plaatselijke feestwinkel. De glitterende stropdas is één van de eerste dingen ik geschikt acht en samen met mijn witte kleding lijkt het vast al heel wat.
Echt uitbundig hoef ik het ook niet te doen, bedenk ik me. Stel dat de andere gasten de code minder serieus opnemen en gewoon casual komen, dan val ik toch wel erg uit de toon. Nu vind ik dat niet zo heel erg, maar toch hou ik het liever bescheiden. Bij het afrekenen valt mijn blik op een witte bolhoed en in een opwelling koop ik die er ook bij; toch ook geen onaardige versiering, zo denk ik maar.
Als ik me verkleed en ‘omgebouwd’ heb tot feestneus, vind ik dat een zonnebril er vast ook nog wel aardig bij zal staan en zo trek ik richting de party. De mensen die ik tegenkom kijken me wel met onnozele blikken aan, maar ook daar trek ik me weinig van aan; we hebben weleens vaker iets geks gedaan…
Met de vandaag afgelegde triatlon voel ik me al een topper en is de feeststemming al redelijk aanwezig en nadat ik op het feestje de kat wat uit de boom heb gekeken, lukt het me wel aardig om ook met de andere uiterst feestelijk uitgedoste gasten wat te kletsen en het duurt niet lang of ze staan zelfs te dansen!