#12 Fiskje
It wie hast iterstiid en ik hie wol nocht oan in hearinkje. By de fiskwinkel seach ik krekt in klant nei binnen ta gean en doe’t ik de doar iepene […]
It wie hast iterstiid en ik hie wol nocht oan in hearinkje. By de fiskwinkel seach ik krekt in klant nei binnen ta gean en doe’t ik de doar iepene […]
Tot zover! Deze tekst verscheen onlangs op het scherm van de altijd kleurrijke studio en op dat moment ging alles onheilspellend op zwart: de laatste uitzending van De Wereld Draait
“Lang zal ze leven in de gloria…” Wy binne efter yn’e tún as wy foar op’e dyk de fleurige klanken fan in trompet spiljen hearre. Rap rinne wy nei foaren:
Regelmatig zitten we heerlijk te genieten in onze tuin. We genieten van de stilte, het prachtige gezang van de vele vogeltjes en ook nog eens de pracht en praal van
Myn hiele struktuer fan ‘e dei leit yn’t hûndert troch al die rigels rûnom de corona-krisis: alle aktiviteiten dêr’t ik wol frijwillich oan wurkje binne annuleard, sa mar efkes in
“Meie wy hjir net mear mei inoar prate mem?!”, flústere sy wylst sy wat angstich om har hinne seach. It famke fan fjouwer jier wie al in pear wike thús fan skoalle en wist
Ien fan har froegere freondinnen wie ferstoarn, mar troch de regeljouwing rûnom corona-virus koe sy net by de útfeart wêze. Dizze frou fan 82 jier kaam op myn paad trochdat
“Ho mynhear, jo binne ferplicht om in winkelkarre mei te nimmen!” In meiwurkster fan de supermerk wêr’t ik altyd de boadskippen helje ropt my werom neidat ik lykas oars de