“Dick, wy gjin nei de Toppers!” Ik lig al in een diepe slaap als ik een enthousiaste por in m’n rug krijg met deze mededeling. “Hmm, mooi… was ’t gezellig?”, is het enigste dat ik er in deze toestand en op dit tijdstip nog uit kan brengen. Vrouwlief heeft een avondje in de kroeg gezeten met een aantal vriendinnen en daar is hun gezamenlijke interesse voor de Toppers in Concert onder invloed van een enkele alcoholische consumpties behoorlijk opgelaaid.
Allemaal hebben ze al bedacht wat er zoal nog in hun kledingkast hangt om te voldoen aan de dresscode ‘pretty in pink’ en anders is er nog ruimschoots de tijd om flink te gaan shoppen voor het concert dat pas in mei volgend jaar plaatsvindt in de ArenA in Amsterdam. Om maar niet te laat te zijn voor dit top circus spektakel, zijn de kaarten van honderd euro per persoon alvast besteld.
Met een mobieltje zijn bij TopTicketShop voor alle vijf dames – en ach, we doen er nog gezellig eentje bij want we vinden vast nog wel een enthousiaste meid om mee te gaan – alvast kaarten besteld en betaald. En… ze gaan er volgend jaar een geweldig feest van maken en nemen daar nu – zwevend op een roze wolk – alvast een voorproefje van…
De volgende ochtend komt zowel letterlijk als figuurlijk de kater van het gisteravond gevierde feestje: ‘we hebben iets ontzettend stoms gedaan’, zo luidt de conclusie nu de wijsheid weer iets meer aanwezig is. De kaarten – die pas 6 november officieel in de voorverkoop gaan – zijn besteld via een onofficieel verkooppunt waarbij het gaat om doorverkochte tickets.
Het lijkt erop dat de dames in hun doldrieste roze bui minstens vijfentwintig euro per persoon teveel hebben betaald; de klap van het wolkengevoel en het belanden met beide benen op de grond in de ochtend komt dan ook wel erg hard aan. Elkaar op de hoogste stellen, roost zoeken bij elkaar en excuus vinden is dan ook de bezigheid die de dames behoorlijk bezig houdt. “Mar wy hawwe wol in hiel gesellige jûn hân!”