De Goalgetter houdt na vijftig jaargangen op van bestaan. Jacob Hielema en Henk Postma voerden de laatste negen jaar samen de redactie over het clubblad van ’t Fean ’58. Door gebrek aan opvolging is het straks definitief afgelopen. Samen blikken we terug op voetbal, schrijven en meer…
“Tink om’e holle hjer!”, waarschuwt Jacob Hielema voor het lage plafond op het trappetje dat leidt naar zijn kantoortje in de woning aan het Zetveld. Even later zitten we samen met Henk Postma voor het beeldscherm te kijken naar de allerlaatste editie van De Goalgetter. Dit nummer bestaat uit allerlei beschouwingen op het verleden en daarbij horen ook diverse oude foto’s.
“Och moatst ris sjen, hjir hienen wy noch gjin griis hier”, wijst Henk op één van de plaatjes. De beide redacteuren zijn hun wilde haren in de loop der jaren wel behoorlijk kwijtgeraakt en turen inmiddels ieder met een leesbril naar de oude foto’s. “En doe dronken wy noch bier…”
Voetbal loopt als een rode draad door het leven van Hielema en Postma. Henk (63) begon als twaalfjarige bij de B-junioren van ’t Fean ’58 en mocht jaren later met het eerste elftal kampioen worden. Hij verdiende zijn geld in de beginjaren bij verzekerings-fondsen als boekhouder in de uitkering. Later belandde hij in de horeca en runde samen met zijn echtgenote Etje zo’n veertien jaar bar/snackbar ’t Aansteekhuis. Tegenwoordig is Henk nog part-time actief op kantoor bij Alserda.
Carrière
De voetbalcarrière van Jacob (70) is iets minder succesvol en begint bij de Wilper Boys. Hij werd later keeper in het laagste team van v.v. Zevenhuizen, in de laagste klasse. Uit die tijd noemt hij standen als 15-0 verlies en hij is dan ook allerminst trots op deze prestaties. “Nee, ik wie in hiel slechte keeper.”
Nadat Hielema zo’n 45 jaar geleden in Surhuisterveen kwam wonen en ging werken bij de Spaar- en Voorschotbank, voelde hij zich niet echt thuis bij ’t Fean ’58 en stortte zich eerst volledig op volleybal. In deze tijd leerde hij steeds meer mensen kennen en zo kwam ook hij weer in aanraking met de zaterdagse voetbalclub in het dorp.
De combinatie van voetbal en het schrijven hierover brengt Henk Postma en Jacob Hielema uitein-delijk samen. Henk is al vele jaren actief als verslaggever voor de club als hij wel wat hulp kan gebruiken. Jacob leverde toen al bijdragen aan De Goalgetter. Dat begon destijds met zijn veel gelezen rubriek Aan de Zijlijn en toen zo rond 2001 de Swetstafel werd opgericht, kwam daar een aardige rubriek bij.
“Wy fantasearren yn de kantine oer in tredde ferdjipping op ’t Suyderhuys foar as de mannen fan de Swetstafel âld wurde soenen”, somt Jacob lachend enkele zwetsverhalen op die hij vervolgens op een smeuïge manier opschreef voor het clubblad. “En wy soenen doe ek meidwaan oan it wrâldkampioenskip scootmobiel racen.”
Sinds de samenwerking als ver-slaggever zijn de mannen qua voetbal bijna onafscheidelijk. In 2008 produceren ze samen het jubileumboek Het blauwe Hart over 50 jaar ’t Fean ’58.
Door de prettige samenwerking hieraan is de onderlinge band tussen de mannen dusdanig gegroeid dat ze ook samen aan de slag gaan als redactie van clubblad De Goalgetter, dat in die periode geen redactie had. “Wy sieten hielendal yn in ‘flow’ fan it skriuwen, it klupblêd koenen wy der wol by hawwe.”
Wisselwerking
“Hja moatte wurkje mei minsken wêr’t jo op oan kinne”, omschrijft Henk de klik die er tussen hen is en Jacob beaamt dit zonder nadenken: “wy nimme maklik dingen fan mekoar oer en hawwe respekt foar inoander.” Jacob voorziet het blad vooral van tekst en Henk verzorgt daarnaast ook nog de opmaak. Ook hierin schuilt een perfecte wisselwerking.
Redactievergaderingen hebben Jacob en Henk nooit nodig gehad om het blad te maken. “Alles gong fia de telefoan in dat joech altyd in soad wille”, legt Henk de werkwijze van de redactie uit. “Mar wy skolden ek wolris op mekoar hjer.” Tegenwoordig wordt veelal gewerkt met DropBox. “Jacob, lis dû mar efkes út hoe’t dat wurket, dû hast der it measte ferstân fan”, probeert Henk zijn maat grinnikend op de kast te krijgen.
“Hmm, ik wit hoe’st it skriuwst”, ontkent Jacob zijn kennis van dit soort zaken en vertelt dat Henk hem onlangs voor de zoveelste maal heeft moeten uitleggen hoe je iets moet plaatsen op deze gezamenlijke schijfruimte op internet. Hierin staat het opmaakdocument van De Goalgetter waar beide redacteuren in kunnen werken en zodoende ook elkaars werk kunnen bekijken en zonodig corrigeren. “Wy lêze altyd mekoars stikken en folje mekoar moai wat oan.”
Mooie momenten
Een van de mooiste momenten in hun loopbaan als clubblad redacteur vinden ze toch wel de overgang naar de huidige opmaak en de druk bij drukkerij Mulder zo’n vier jaar geleden. De foto’s konden veel mooier en soms zelfs in kleur worden afgedrukt. “It sjocht der alle kearen wer keurich út.”
Doordat er binnen de club niemand is die het stokje van de huidige redactie wil overnemen, is het straks afgelopen met de papieren versie van het clubblad. Ook de leeftijd van de redacteuren speelt zeker een rol in de beslissing om ermee te stoppen. “Tsja, it hâld foar ús ek in kear op”, verduidelijkt Henk, die de laatste tijd bovendien regelmatig te kampen heeft met zijn gezondheid. “En der binne ek noch wol oare dingen.”
Het maken van een clubblad vergt veel energie van een redactie, zo hebben Jacob en Henk ervaren.
Voor de inhoud van het clubblad hoeven ze van de leden weinig te verwachten. “Dat moat de redaksje sels dwaan, of yn elts gefal in oantal entûsjaste leden dy’t skriuwe kinne.” Ze hebben meer dan eens geprobeerd om de leden actief te maken door hen een stelling voor te leggen met de vraag hierop te reageren.
Dat leverde wel hele aardige reacties op terwijl de redactie er betrekkelijk weinig voor hoefde te doen, maar veelal werd er door het gros van de gevraagden niet eens gereageerd. Daarin zien ze duidelijk een stukje ontbrekende betrokkenheid. “Se lêze it allegear wol, mar gjinien wol der wat foar dwaan, miskien is it ek wol terjocht dat wy der mei ophâlde.”
Toch apart hoor, dat je nu met de laatste Goalgetter aan de slag bent, realiseren de mannen zich al pratend over de afgelopen jaren. “It skriuwen, dat sil ik wol misse”, weet Jacob nu al en ook Henk vermoedt dat hij vooral in de winterperiode vast wel wat onwennig zal worden van de werkzaamheden.
De verslaggeving rondom de wedstrijden van het eerste elftal blijven ze wel doen. “Oant de fyfde klasse ta”, zegt Henk gekscherend verwijzend naar de prestaties van het team de afgelopen periode.
Internet
Dat de informatievoorziening in de toekomst allemaal via internet gaat verlopen, ziet vooral Henk wel zitten, maar dan moet er wel een goed team mee aan de slag. Jacob vindt het maar niks dat de vereniging zonder clubblad verder gaat. “Ik sjoch it swart yn.” Het gaat volgens hem niet alleen om de leden, maar ook om de familie die het blad leest.
“De Goalgetter wurdt in hiel soad lêzen, dat is gewoan sa.” Bovendien vreest hij dat er over de geschiedenis van de club weinig meer zal worden bewaard. “Hoe ’t it ek komt, wy hawwe it yn elts gefal mei in protte plezier dien”, blikken de mannen nog eenmaal terug. “It wie in goeie tiid.”
Vooruit
Ze kijken ook alvast vooruit en weten zeker dat ze zich niet snel zullen vervelen in de tijd die vrijkomt. Daarbij wijzen ze alleen al op de zaterdagse tripjes naar de uit- en thuiswedstrijden. “Dat folt sich wil wer op jong, dat komt wol goed.”
“Hoe dogge wy it saterdei?”, vraagt Henk als we na het officiële gedeelte van de avond in de woonkamer een flesje bier krijgen aangeboden en de planning voor het vervoer naar de uitwedstrijd van het eerste elftal wordt gemaakt. Hoewel Hielema en Postma gezien de prestaties van de laatste tijd weinig fiducie hebben in een overwinning, wordt de in hun ogen meest geschikte opstelling besproken en blijven ze hoop houden.
De Goalgetter verdwijnt, het blauwe hart van Jacob Hielema en Henk Postma en de liefde voor voetbal en schrijven blijft!
(gepubliceerd in Goalgetter, mei 2017)