Maandag 30 augustus 2021
“Put me up, put me down, put my feet back on the ground.” Nynke is in opperbeste stemming wanneer op de autoweg richting Appelscha de Coco Jambo op de radio wordt gedraaid. Als we van huis rijden ziet het weer er donker bewolkt uit, maar eenmaal voorbij Appelscha breekt de zon door. We nemen er een bakje koffie bij.
Voor deze week hebben we in ieder geval vier etappes van het Pieterpad op het programma staan. Om te beginnen in Ommen en als het een beetje meezit te lopen tot Laren. Omdat deze etappes behoorlijk verder weg zijn dan een uurtje rijden, hebben we er een paar overnachtingen aan vast geknoopt in het plaatsje Zuna in het vakantiepark Mölke.
De reis verloopt spoedig totdat ergens voorbij Ommen op de autoweg ons niet geheel up-to-date navigatiesysteem iets niet helemaal duidelijk aangeeft en we een afslag missen. De koers is snel hersteld, maar we hebben dan behoorlijk wat minuten ingeleverd op de planning en we gaan er al zo’n beetje vanuit dat we een trein later vertrekken.
We besluiten om ons er niet druk om te maken en even later blijkt zelfs dat we de trein mogelijk nog gaan halen ook. Zonder dat de gas op de plank hoeft parkeren we met nog vijf minuten op de klok rond kwart over tien in Holten. Even later checken we in en nemen plaats in de trein richting Almelo.
Omdat de etappe Hellendoorn-Holten behoorlijk korter is dan de voorgaande etappe Ommen-Hellendoorn en we vóór een bepaalde tijd moeten inchecken op het vakantiepark, hebben we besloten om de kortere etappe eerst te lopen. Volgens onze planning is het openbaar vervoer naar Nijverdal iets eenvoudiger en daarom beginnen we hier. Vanaf station Nijverdal is het wel even zoeken naar het Pieterpad, maar als we deze ruim een half uur later hebben gevonden, zijn we weer fleurig gehumeurd. Al snel duiken we de bossen van het nationaal park de Sallandse Heuvelrug in en vinden daar de rust die we telkens weer hopen te vinden. (en uiteraard komen we enkele discussiepunten tegen)
Bos gaat over in heide en andersom en deze afwisseling doet ons volop genieten van de natuur. Rond kwart voor een nuttigen we op de heide onze lunch. Het landschap is hier heuvelachtig en de paden zijn veelal onverhard. Dit is te merken in ons looptempo en wellicht is het ook zwaarder wandelen.
Op de Holterberg drinken we een uurtje later een bakje thee en genieten ook hier van een ruim uitzicht. Van daaruit is het nog een paar kilometertjes wandelen tot Holten, zo schatten we in. Onderweg passeren we nog onder meer een belevingspad, een uitzichtpunt en een zangfietspad, waar Nynke spontaan begint te zingen van de Heer is mijn Herder.
In het centrum van Holten hebben we de geluk dat we op het terras belanden dat behoort bij een Echte Bakker en dus kunnen we ook deze keer de verleiding niet weerstaan een gebakje bij de koffie te nemen. Wat hebben we er van genoten van de Hazelnoot-bombe en Jamaica boerenjongens. Ongeveer een uurtje later rijden we het terrein op voor onze eindbestemming, vakantiepark Mölke. “Mijn collega komt zo nog iets lekkers bij u brengen”, zo belooft de jongedame die ons incheckt.
De eerste indrukken die we hier opdoen zijn prima en nadat we onze bagage in chalet nummer 324 een plekje hebben gegeven, gaan we heerlijk in het zonnetje op de veranda zitten met een biertje erbij en een schaaltje met chips. Vandaag mag het. Het kan allemaal niet meer op met de lekkernijen wanneer er dan ook nog een twee stukjes gebak worden bezorgd. Deze staan nu in de koelkast voor morgen, we hebben al genoeg extra’s genoten. Het is volop genieten hier.