Een graadje lager stoken, de verlichting een uur eerder uit… Het zijn allemaal ideeën die ons de laatste tijd heel erg bezig houden nu de energieprijzen fors zijn gestegen en vooral het gas behoorlijk schaars lijkt te worden. Natuurlijk houden wij thuis ook rekening met allerlei stijgende kosten en doen er veel aan om de uitgaven zoveel mogelijk te beperken.
In de huiskamer heb ik zojuist de temperatuur even gecheckt, nu loop ik met de was – gewassen in de machine die draait op zonnepanelen – naar de zolder om deze hier op te hangen voor het droogproces. Het valt me op dat de temperatuur hier uiterst aangenaam is, terwijl we in de kamer juist flink moeten stoken om de kilheid te verjagen.
Nu is het niet meteen mijn plan om het bankstel en de tafel te verhuizen naar de bovenste verdieping, maar ik bedenk me wel dat we ergens iets niet helemaal goed doen. Op zolder schijnt de zon de hele dag naar binnen via het zolderraam en in de kamer is het een en al schaduw door de donkere muren die er omheen staan. Hoe kunnen we hier verandering in aanbrengen?
Ditzelfde is eigenlijk ook aan de hand tijdens de eredienst in De Flambou. Voor het ene uurtje op de zondagochtend waarin we met een klein groepje mensen in een supergroot gebouw zitten, moet de kachel behoorlijk wat kubieke meters gas verstouwen. De gordijnen die ook maar enige zonnestralen doorlaten houden we dicht, omdat we anders de beamertekst op de muur niet kunnen zien.
Misschien moeten we in deze crisistijd ons vaste plak in de kerkzaal eens loslaten en nadenken om gebruik te gaan maken van ‘in smûker sealtsje yn De Lantearne’. Meezingen met kerkorgelmuziek moet altijd lukken via YouTube, de schermen zijn hier haarscherp en verwarmen gaat hier met zonnepanelen. Bovendien geven we elkaar wellicht als gemeenteleden ook nog warmte wanneer we wat dichter bij elkaar gaan zitten. Wat een mogelijkheid in deze crisistijd.
(Deze column is gepubliceerd in Kruispunt editie oktober)