“Heb jij ook nog contacten met Mijn Geheim”, zo voelde ik alweer een hele poos geleden collega tekstschrijfster Klasina aan de tand over haar connecties met dit bijzondere verhalen tijdschrift. “Ik heb misschien nog wel een aardig verhaal voor dit blad.” Hiermee bedoelde ik de geschiedenis van de kennis in mijn omgeving dat mogelijk wel interessant zou zijn voor dit blad.
“Nee, maar ík wil je verhaal ook wel hebben voor de Westereender”, is het antwoord van de hoofdredacteur van deze ‘leukste krant van noordoost-Friesland’. Het is meteen al duidelijk dat wij het hier over twee volledig verschillende onderwerpen hebben, maar de discussie is geopend. Klasina heeft het over mijn levensverhaal dat ik al eens met haar heb gedeeld en stelt me hier de vraag: doe je mee?
Oei! Ik heb helemaal geen geheimen en heb haar wel eens verteld dat ik bezig ben om mijn leven al schrijvend een beetje op een rijtje te krijgen en dat vond ze toen wel interessant, maar om dit nu te gaan publiceren? “Denk er maar eens over na”, stelt ze voor. Het lijkt ook allemaal geen toeval te zijn, ik heb zojuist een cursus Libbensferhaal achter de rug, welke ik via haar begonnen ben.
Bovendien is het dit jaar veertig jaar geleden dat mijn leven een hele andere wending kreeg dan vele van mijn leeftijdsgenoten. Ik besluit om het te doen en een week voor mijn verjaardag zit ik bij haar op het redactiekantoor van de Westereender. Vandaag verschijnt de krant, waarvan ik natuurlijk de inhoud van die ene pagina wel ken. Maar toch vind ik het wel een beetje spannend…
