Tijdens een wandeling richting het centrum kom ik op het fietspad langs de vijver een meisje tegen dat aan de wandel is met een klein hondje. Haar blik is geconcentreerd gericht op haar viervoetertje en ziet er strak uit, misschien zelfs een beetje somber.
‘Hoi!’, zo groet ik haar wanneer ik haar passeer. Ze kijkt me aan en een seconde later heeft ze een enthousiaste glimlach op haar gezicht. ‘Hoi!’, groet ze terug.
In dat ene momentje van de groet van ‘hoi’ veranderde er iets, alsof ze ineens van een trieste wereld de zon zag schijnen. Die paar seconden van een vriendelijke groet heb ik ervaren als een momentje met de Heer.
Wat kan een eenvoudige groet toch veel veranderen. Het is zo simpel en toch gaan we er vaak aan voorbij. Groet elkaar en maak het verschil.